Η «αγία ευρωπαϊκή οικογένεια» (με το χεράκι της υπερατλαντικής προστάτιδος) οδηγεί πλέον με γρήγορους ρυθμούς την πολύπαθη Κύπρο στη «σωτηρία» ενός μνημονίου

Η «αγία ευρωπαϊκή οικογένεια» (με το χεράκι της υπερατλαντικής προστάτιδος) οδηγεί πλέον με γρήγορους ρυθμούς την πολύπαθη Κύπρο στη «σωτηρία» ενός μνημονίου.

Πριν μερικούς μήνες είχα γράψει δύο σύντομα σχόλια, αναφερόμενος σε σχετικά ειδησάρια στο διεθνή τύπο, σχετικά με την Κύπρο. Συγκεκριμένα στις 17/4/2011 (Τρώγοντας έρχεται η όρεξη: Η Κύπρος μπαίνει στο στόχαστρο των Γερμανών για αφαίμαξη;, https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2011/04/17/) και στις 13/5/2011 (Η Κύπρος μπαίνει, αργά (;) αλλά σταθερά στο στόχαστρο των ηγεμονικών ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών, https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2011/05/13/ ) .

Και στα δύο επεσήμαινα ότι φαίνεται ότι οι ηγεμόνες της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής πυραμίδας αρχίζουν να παίζουν και με την Κύπρο το ίδιο βρώμικο παιχνίδι που έπαιξαν με όλα τα «γουρουνάκια» (PIGS – Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία). Φυσικά σ’ αυτό συμμετέχουν – από την δική τους πλευρά, με τις δικές τους επιδιώξεις και σε συνεργασία αλλά και ανταγωνισμό με τους Γερμανούς κυρίως – και οι ΗΠΑ. Στόχος είναι να προκληθεί μία κρίση στην κυπριακή οικονομία έτσι ώστε να οδηγηθεί στη «σωτήρια» αγκάλη των γνωστών μνημονίων που θα μετατρέψουν την Κύπρο όχι μόνο σε διαιρεμένη και υπό μερική κατοχή χώρα αλλά και σε οικονομικό προτεκτοράτο. Φυσικά αυτό δεν είναι άσχετο με τους φανερούς και κρυφούς δεσμούς της κυπριακής οικονομίας (και όχι μόνο) με την Ρωσία και γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον το πώς θα το χειρισθεί το ζήτημα η Γερμανία (δεδομένων των σχέσεων της αλλά και των δυνητικών γεωπολιτικών αναπροσανατολισμών της με την Ρωσία).

Το παιχνίδι άρχισε με δημοσιεύματα κυρίως ευρωπαϊκών εφημερίδων που τόνιζαν: (α) την σύνδεση του κυπριακού χρηματοπιστωτικού συστήματος με το ελληνικό και θεωρούσαν ότι η ελληνική κρίση χρέους θα επιμολύνει το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα (που έχει μεγάλο μερίδιο στην ελληνική τραπεζική αγορά καθώς και ελληνικά ομόλογα) και (β) την επίπτωση της μείωσης της ελληνικής ζήτησης (λόγω μνημονιακής λιτότητας και ύφεσης, για να μην ξεχνιόμαστε) στις κυπριακές εξαγωγές (το 1/5 πάει στην Ελλάδα). Ακολούθησαν οι γνωστοί (αμερικανοκίνητοι κατά βάση) οίκοι αξιολόγησης που άρχισαν να υποβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της κυπριακής οικονομίας. Ακολούθησε ο διοικητής της κυπριακής Κεντρικής Τράπεζας (με μακρά προηγούμενη θητεία στην αμερικάνικη FED) Α.Ορφανίδης με επανειλημμένες δηλώσεις του περί προβλημάτων της κυπριακής οικονομίας. Δεν άργησε να ακολουθήσει ο Κύπριος Νομπελίστας των Οικονομικών Χρ.Πισσαρίδης με ανάλογες δηλώσεις.

Η πιο τραγική (μέχρι τώρα τουλάχιστον) πράξη του δράματος έχει να κάνει με την τραγωδία της πρόσφατης έκρηξης στην κυπριακή ναυτική βάση «Ε. Φλωράκης» (που μάλλον έχει αρκετά σκοτεινές πλευρές και που οι «δυτικοί» φίλοι μπορεί να έχουν βάλει έμμεσα είτε άμεσα το χεράκι τους). Δεν έχει προλάβει να στεγνώσει το αίμα και τα δάκρυα από το τραγικό συμβάν και ο Α.Ορφανίδης ξαναχτύπησε δηλώνοντας ότι «η Κύπρος μπορεί να χρειαστεί να ζητήσει οικονομική βοήθεια και να μπει σε μνημόνιο εκτός εάν ληφθούν δραστικά μέτρα που θα περιορίσουν τον αντίκτυπο της αιματηρής έκρηξης και την καταστροφή του μεγαλύτερου ηλεκτρικού σταθμού». Φυσικά τα δραστικά μέτρα είναι ένα πρόγραμμα λιτότητας (φαντάζομαι γιατί έτσι θα ανακουφισθούν, μεταξύ άλλων οικογένειες των θυμάτων). Και πράγματι τα «καλά νέα» δεν άργησαν. Σε διακομματική σύσκεψη της κυβερνητικής συμμαχίας (ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ) στις 1/7/2011 συμφωνήθηκε πρόγραμμα λιτότητας που οι λεπτομέρειες του είναι οι εξής:

(Α) Συγκράτηση των δαπανών:

1. επίσπευση της κατάργησης των ημικρατικών οργανισμών που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους, και που ήδη έχει αποφασίσει την κατάργησή τους το Υπουργικό Συμβούλιο (Κυπριακός Οργανισμός Γάλακτος, Συμβούλιο Ελαιοκομικών Προϊόντων, Συμβούλιο Πατατών).

2. κατάργηση των κενών θέσεων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι οποίες δεν κρίνονται απόλυτα αναγκαίες. Πιθανές εξαιρέσεις, είπε, δεν πρέπει να υπερβαίνουν το 10% του συνόλου των κενών θέσεων.

3. μείωση του αριθμού των υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με υιοθέτηση της πολιτικής μόνο μια πρόσληψη ανά τέσσερις αφυπηρετήσεις (κατά προσέγγιση), με στόχο τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων κατά 5 χιλιάδες τα επόμενα 5 χρόνια.

4. εφαρμογή του θεσμού της εναλλαξιμότητας, όπου για τους νεοεισερχόμενους οι όροι εργοδότησης να είναι τέτοιοι ώστε να διευκολύνεται περαιτέρω η εναλλαξιμότητα.

5. περαιτέρω μείωση των υπερωριών κατά 5% το 2011 (σε σύγκριση με τον προϋπολογισμό του 2011) και 20% το 2012 σε σχέση με το 2011.

6. μείωση του κόστους μισθοδοσίας των νεοεισερχομένων στη δημόσια υπηρεσία.

7. έναρξη διαλόγου για δικαιότερη κατανομή της ΑΤΑ.

 

(Β) Συνταξιοδοτικό

1. ένταξη των νεοεισερχομένων στο ταμείο συντάξεων των Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

2. υπολογισμός της σύνταξης και του εφάπαξ με βάση το μέσο όρο των μισθών των τελευταίων τριάντα μηνών αντί του μισθού του τελευταίου μήνα.

3. μερική συνεισφορά των υφιστάμενων υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

4. αναπροσαρμογή του ποσοστού συνεισφοράς στο ταμείο για χήρες και ορφανά.

5. κατάργηση της αυτόματης αναπροσαρμογής των υφιστάμενων συντάξεων στην περίπτωση καταβολής γενικών αυξήσεων στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων.

Όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές μέχρι τον Σεπτέμβριο η Κυβέρνηση και τα δύο κόμματα δεσμεύονται να καταλήξουν σε κοινή συμφωνία για τη στόχευση κοινωνικών παροχών και επιδομάτων. Επίσης, μέχρι το τέλος του χρόνου δεσμεύονται να ολοκληρωθεί ο εκσυγχρονισμός του συστήματος δημοσίων βοηθημάτων.

 

(Γ) Αύξηση εσόδων

1. τη συζήτηση εντός σύντομου χρονικού διαστήματος των εκκρεμούντων νομοσχεδίων για πάταξη της φοροδιαφυγής, καθώς και άλλων προτάσεων που προέρχονται από το Συνδικαλιστικό Κίνημα.

2. την αναθεώρηση των συντελεστών φορολογίας στην ακίνητη περιουσία για διάστημα τριών χρόνων και μέχρι την επανεκτίμηση των αξιών ακίνητης περιουσίας από τιμές του 1980 σε σημερινές τιμές.

3. την εισαγωγή τέλους για όλες τις εγγεγραμμένες εταιρείες με κλιμακωτό τρόπο.

4. την εισαγωγή φορολογίας επί του οφέλους από την αλλαγή πολεοδομικών ζωνών με την εμπορική ανάπτυξη.

Πέρα από τις επιμέρους λεπτομέρειες του συγκεκριμένου προγράμματος, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η συνολική κατεύθυνση του.

Στο προηγούμενο σχόλιο μου αναρωτιόμουν εάν το ΑΚΕΛ θα ακολουθήσει τον δρόμο του «σοσιαλιστικού» ΠΑΣΟΚ. Φοβάμαι ότι το ερώτημα μπορεί να είναι ανυπόστατο.

Advertisement