Άρθρο στην ιστοσελίδα της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ για τους κεφαλαιακούς ελέγχους και την τραπεζική αργία

ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί ανεπιτυχώς να περιορίσει την λαϊκή δυσαρέσκεια για την άνευ όρων συνθηκολόγηση του με την ΕΕ και χαλαρώνει τους κεφαλαιακούς ελέγχους

http://www.efsyn.gr/arthro/o-syriza-halaronei-toys-kefalaiakoys-eleghoys

AP Photo/Petr David Josek

20.07.2015, 16:29 | Ετικέτες:  ΣΥΡΙΖΑ, τράπεζες, ΕΚΤ, ευρωζώνη

Συντάκτης:

Σταύρος Μαυρουδέας

Την Κυριακή η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. ανακοίνωσε ότι αίρεται η «τραπεζική αργία», που επέβαλε 21 ημέρες πριν και οι τράπεζες θα ανοίξουν εκ νέου. Επίσης, ότι θα υπάρξει χαλάρωση των αυστηρών ελέγχων κεφαλαιακών κινήσεων.

Πρόκειται για μια κίνηση περιορισμού των οικονομικών και πολιτικών ζημιών που η ίδια η συγκυβέρνηση έχει προκαλέσει με την ασυνάρτητη πολιτική της.

Πρώτον, οι έλεγχοι κεφαλαίων στην πραγματικότητα επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την ΕΚΤ, καθώς περιόρισε την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Με τον τρόπο αυτό η ΕΚΤ, σε στενή συνεργασία με την Ε.Ε., εκβίασε τον ταλαντευόμενο και σταθερά εγκλωβισμένο στον ευρωμονόδρομο ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί ανεπιφύλακτα την Μνημονιακή πολιτική.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δέσμιος των ψευδαισθήσεων του περί φιλολαϊκής μεταρρύθμισης της ΕΕ αλλά και βαθιών συστημικών δεσμεύσεων του, υπέκυψε και επέβαλε «τραπεζική αργία» και κεφαλαιακούς ελέγχους.

Δεύτερον, οι έλεγχοι κεφαλαίων προκάλεσαν σοβαρά οικονομικά και πολιτικά προβλήματα. Η κατάσταση της ήδη σοβαρά χειμαζόμενης από το πρόγραμμα λιτότητας της τρόικας ελληνικής οικονομίας επιδεινώθηκε περαιτέρω λόγω του ασφυκτικού χρηματοδοτικού περιορισμού.

Εκτιμάται ότι η περιστολή της ρευστότητας από την ΕΚΤ και η συνακόλουθη επιβολή «τραπεζικής αργίας» και κεφαλαιακών ελέγχων κοστίζουν περισσότερο από 3 δις ευρώ. Σε πολιτικό επίπεδο η κλιμάκωση από την περιορισμένη ρευστότητα στην επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων σηματοδότησε μια κραυγαλέα ιμπεριαλιστική παρέμβαση της Ε.Ε. στις υποθέσεις της Ελλάδας.

Η ΕΚΤ, ως το μακρύ χέρι της τρόικας, υποχρέωσε την αφελή και αμφιταλαντευόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλει τους αντιδημοφιλείς κεφαλαιακούς ελέγχους ακριβώς την εβδομάδα πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Με την κίνηση αυτή προσπάθησε να εκβιάσει τον ελληνικό λαό για να ψηφίσει “Ναι” (δηλαδή να υποταχθεί άνευ όρων στις θρασείς απαιτήσεις της ΕΕ).

Ο εκβιασμός απέτυχε καθώς εξαγρίωσε την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και οδήγησε στη συντριπτική νίκη του “Όχι”. Ωστόσο, την επόμενη κιόλας μέρα του δημοψηφίσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ πρόδωσε το “Όχι” και ευθυγραμμίσθηκε με τα ευρώδουλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό προκαλεί μια αυξανόμενη διάσταση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εξελίσσεται τάχιστα σε μία ακόμη ευρω-μνημονιακή κυβέρνηση, και τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.

Τρίτον, προκειμένου να απαλύνει τα προβλήματα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ – σε συνεργασία αυτή τη φορά με την Ε.Ε. – χαλαρώνει τους ελέγχους κεφαλαίων. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί, αφενός, να συνδεθεί με τα επιχειρηματικά συμφέροντα (στη συντριπτική πλειοψηφία τους υπέρ του “Ναι”) που έχουν πληγεί από τους χρηματοδοτικούς περιορισμούς και, αφετέρου, να περιορίσει την δυσαρέσκεια των απλών πολιτών που η καθημερινότητα τους έχει διαταραχθεί από το πάγωμα των ισχνών καταθέσεων τους.

Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης περιορισμού ζημιών από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αμφίβολο. Με το νέο τρίτο Μνημόνιο που ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολογεί με την ΕΕ η ελληνική οικονομία οδηγείται σε ακόμη βαθύτερη ύφεση ενώ οι εργαζόμενοι οδηγούνται στην «κινεζοποίηση» καθώς αυτοί – και όχι η ολιγαρχία – θα σηκώσουν τα βάρη και του νέου μνημονίου.

Με ή χωρίς κεφαλαιακούς ελέγχους η λαϊκή υποστήριξη για τον ΣΥΡΙΖΑ εξανεμίζεται. Η μαχόμενη Αριστερά πρέπει σήμερα να δείξει τον δρόμο για την φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση. Ο δρόμος αυτός περνά υποχρεωτικά από την σύγκρουση και αποδέσμευση από την Ε.Ε.

* Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

Advertisement

SYRIZA is trying to limit popular discontent against its capitulation to EU and relaxes capital controls in banking

 

Stavros Mavroudeas

 

On Sunday (19-7-2015) the SYRIZA-ANEL government announced that the ‘banking holiday’ imposed 21 days ago will be lifted and banks will re-open. Also, there will be a relaxation of the stringent capital controls imposed (see http://www.presstv.ir/Detail/2015/07/19/420892/Greece-banks-shutdown-debt-crisis).

This is an economic and political damage limitation move.

First, capital controls were in fact imposed on Greece by the ECB as it curtailed its provision of liquidity to Greek banks. ECB did so, in close co-operation with the EU, in order to coerce SYRIZA to accept the troika (EU-ECB-IMF) austerity program and implement it unconditionally.

Second, capital controls caused serious economic and political problems. The already gravely wounded by the troika austerity program Greek economy took a severe hit because of the additional problems in financing its activities. It is estimated that ECB’s curtailing of liquidity cost more than 3bn euros. In political terms the climax from a limited liquidity to fully blown capital controls signified a blatant imperialist intervention by the EU in the affairs of Greece. The ECB, as the long arm of the troika, obliged the foolish and wavering SYRIZA government to impose the unpopular capital controls the very week before the crucial referendum of the 5th of July. With this move it tried to blackmail the Greek people and coerce them to vote for YES (that is for capitulating to the insolent demands of the EU). However, this blackmail backfired as the mass of working people and lower middle strata – that constitute the vast majority of the Greek population – voted for NO. However, the very next day of this resounding referendum result, SYRIZA betrayed it, realigned itself with the pro-EU and pro-business opposition parties and proceeded to agree to a third 3-year troika austerity program (https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2015/07/16/2856/). This causes a growing rift between SYRIZA (who is becoming another EU-subservient austerity government) and the vast popular majority.

Third, in order to ameliorate these problems, SYRIZA – working in tandem this time with the EU – relaxes capital controls. As it faces popular discontent it tries, first, to realign itself with the business interests hit by the restriction of finance and, second, to placate the common people whose everyday lives have been disrupted by the freezing of their mediocre deposits.

The outcome of this damage limitation move is dubious. With the 3rd austerity program the Greek economy is led into further recession and the working people and the middle strata will pay the costs. With or without capital controls popular support for SYRIZA is withering away.

 

* Stavros Mavroudeas is a Professor of Political Economy in the Economics Department of the University of Macedonia.

e-mail: smavro@uom.edu.gr

web: https://stavrosmavroudeas.wordpress.com

Published in COUNTERPUNCH

http://www.counterpunch.org/2015/07/20/syriza-tries-to-limit-popular-discontent-against-its-capitulation-to-eu-and-relaxes-capital-controls-in-banking/

 

An intervention in today’s (19-7-2015) TV Press site about the economic and political consequences of the capital controls and SYRIZA’s betrayal of the popular will

Greek banks to reopen, withdrawal restrictions to continue

http://www.presstv.ir/Detail/2015/07/19/420892/Greece-banks-shutdown-debt-crisis

Sun Jul 19, 2015 6:26AM

Pensioners wait for the opening of the National Bank of Greece in central Athens, July 16, 2015. (© AP) Greeks face cash withdrawal limits.

Greek banks are scheduled to reopen on Monday following a three-week shutdown as the country struggles with a debt and finance crisis.

The Greek government, in a decree issued on Saturday, kept the daily cash withdrawal limit at 60 euros (65 dollars) but added a weekly limit, meaning that a depositor who does not withdraw cash on a certain day can take out 120 euros (130 dollars) the next day, and so on, up to 420 euros (455 dollars) a week.

Moreover, bank customers will still not be able to cash checks, and only have to deposit them into their accounts. There would also be a block on capital transfers abroad with their credit or cash cards, as well as restrictions on opening new accounts or activating dormant ones.

Greece decided to close banks on June 29 to prevent a bank run or cash transfers abroad.

The forced three-week closure has reportedly cost the country’s embattled economy almost 3.0 billion euros (3.3 billion dollars).

Greek President Prokopis Pavlopoulos (L) administers the secular oath to the new members of the government during a swearing-in ceremony at the Presidential Palace in Athens, Greece, July 18, 2015. (© AP)

 

Greek Prime Minister Alexis Tsipras earlier reshuffled his cabinet to remove those members who were opposed to a new loan approved for the country.

Fresh-faced government-friendly cabinet members were sworn in on Saturday.

Over 30 lawmakers out of the 149 ones from the ruling Syriza Party disapproved austerity measures demanded by creditors in a recent vote in the parliament.

Greece’s former finance minister, Yanis Varoufakis, who resigned amid mounting pressure on him by the government over his disapproval of the austerity measures, has cast doubt on the government’s ability to employ the unpopular fiscal reforms.

A smashed ATM machine is seen next to the entrance of a bank office in central Athens, Greece, on July 16, 2015 following clashes during an anti-austerity protest the night before. (© AFP)

 

In an exclusive interview with Press TV on Sunday, Stavros Mavroudeas, a professor of political economy at the University of Macedonia in Greece, said, “Capital controls on Greece have created serious economic and political problems. Economic losses are estimated at more than 3 billion euros for the Greek economy.”

Mavroudeas added, “The political problems are even more severe. The EU imposed capital controls on Greek banking sector in a blatant imperialist intervention… It obliged Greece to adopt capital controls in order to quest the Greek electorate to vote for ‘Yes’ in the last referendum. That is to vote for submitting fro capitulating to the demands of the EU.”

“The political blackmail backfired as the vast majority of the people voted for ‘No’ in the referendum. However, immediately afterwards, Syriza reneged on the referendum, and accepted a third troika austerity program,” he pointed out.

On Friday, the European Union (EU) formally approved a short-term loan of 7.16 billion euros (7.77 billion US dollars) to debt-wracked Greece as Athens and its creditors are working to reach an agreement on a new bailout package.

Greece received two bailouts worth a total of 240 billion euros (272 billion dollars) in 2010 and 2012 from its troika of international lenders – the European Commission, the International Monetary Fund (IMF) and the European Central Bank – following the 2009 economic crisis.

SYRIZA betrays the resounding NO vote of the Greek people and signs a 3rd troika austerity program

The Left should create a popular front against the EU

In the 5^th of July 2015 the huge majority of the Greek people (61%) rejected the insolent demands of the EU for the extension and deepening of the austerity and pro-capital restructuring policies in Greece. These demands were codified in the so-called Juncker Plan for Greece that set barbaric terms for the extension of the previous austerity program (the 2^nd Economic Adjustment Program for Greece) in exchange for releasing much delayed tranches of the troika loans to Greece. These tranches were urgently needed for repaying instalments of previous loans by the troika. As I have argued in a previous note (‘The Greek referendum and the tasks of the Left’) SYRIZA was led unwillingly to call this referendum because of the failure of its unrealistic program for a ‘decent compromise’ with the EU and for ‘staying in the Eurozone at any cost’. Moreover, the whole affair proved beyond any doubt that EU is a capitalist and imperialist integration that cannot be reformed towards serving peoples’ needs.

The referendum’s victory with such huge margin was unexpected even for the NO supporters. In the short one-week campaign the Greek economic and political elites unleashed a blatant terror and misinformation campaign through their mass media purporting that a NO vote would destroy Greece and that EU’s terms should be unconditionally accepted. In this unconcealed blackmail the Greek politico-economic elite was directed and abetted by the EU with direct interventions by J.C.Juncker, the German government and the rest of EU’s high priesthood. Moreover, the EU proceeded to literally slowly strangle the Greek economy by curtailing, through the ECB, the injection of liquidity to the moribund – because of the troika policies – Greek banking sector. This led the SYRIZA government – on top of foolishly (?) emptying the state coffers for paying previous troika installments – to impose capital controls the very day that pensions were going to be paid. This alienated significant portions of the middle and lower strata and turned the previously almost sure NO victory to a gamble.

On top of that, SYRIZA for almost half the campaign week dragged its feet; flirting with canceling the referendum, revoking its support for NO and with several of its prominent members and ministers covertly helping the YES coalition. Only the last two days SYRIZA actually threw its support behind the NO campaign. Last but not the least, the Communist Party also facilitated the elite’s assault by campaigning for a null vote or abstention; a move that cost it dearly in its electoral support. Only the independent and extra-parliamentary Left and grass-roots initiatives and movements fought from the very beginning for NO.

Despite all these adversities, the NO ended winning by a landslide. It was a silent landslide because in the mass media and the public debate there was a suppressing dominance of the YES instigated by the Greek politico-economic elite and by the incompetent acts of SYRIZA (particularly the banking ‘holiday’, the capital controls and the problems in paying pensions and wages). It was also a class landslide in that the working people, the peasants, the lower middle strata and overwhelmingly the unemployed youth voted for No whereas the bourgeoisie and the upper middle strata voted for YES (see http://www.publicissue.gr/en/2837/greek-referendum-2015-no-voter-demographics/).

It is now evident that SYRIZA’s leadership and systemic centers did not welcome this landslide. They expected the win of NO or YES to be by a small margin that would facilitate them to argue that there is no popular support for a confrontation with the EU and thus proceed to an agreement with EU’s high priesthood. As all evidence suggests the NO landslide caused panic not only to the politico-economic establishment and the EU but also to the SYRIZA leadership. Thus, immediately the day after SYRIZA threw away the referendum result and its clear message for a confrontation with the EU despite the financial strangulation by the EU and the pain already felt by ordinary people. A.Tsipras convened a meeting of the leaders of parliamentary political parties (excluding the neo-nazi Golden Dawn) which had either openly (New Democracy, PASOK, River) or implicitly (Communist Party) opposed the NO vote. In this meeting they all agreed – with the exception of the Communist Party – to field a new proposal to the EU that was exactly on the same lines of the rejected in the referendum ‘Juncker plan for Greece’. Moreover, after a few initial skirmishes, SYRIZA accommodated itself again with the systemic mass media that have implemented the terror campaign for YES.

EU’s high priesthood replied to SYRIZA’s new overtures by toughening its position and demanding even more austerity and anti-popular measures and threatening with the immediate strangulation of the Greek banking sector and even a Grexit. In front of this assault SYRIZA and Alexis Tsipras capitulated unconditionally and they themselves proposed a new 3^rd austerity and restructuring troika program for Greece. This was a complete somersault the extent of which was unexpected even by most of SYRIZA’s harsher critics. It denotes that SYRIZA’s leadership aimed from the very beginning for a deal with the EU which they knew that it would be barbaric and they simply played for time in order to consolidate their power and their position in Greek politics. The EU played along but also indicated – and the SYRIZA leadership was fully aware of it – that a delayed deal would be more costly. In a nutshell the SYRIZA leadership delayed in order to gain ‘political capital’ at the expense of ‘economic capital’. Its last gamble was the referendum. Once this trick back-fired the SYRIZA leadership blinked and retreated in panic. It proposed not simply an extension of the previous troika austerity program under the conditions of the ‘Juncker plan for Greece’ but a new 3-year program in exchange for either a debt haircut or a debt reprofiling, a new loan and some funds for development aid.

On the other side of the fence, the EU had its own internal antagonisms. While all of them were united in blackmailing Greece to capitulate they were divided in how much pain they were to inflict after the capitulation. The French and the Italians, reminiscent of their own economic problems and the fact that their turn might come soon, were keen on milder terms. They were supported in this by the distant but non-negligible pressures by the US. The latter does not actually care about the Greek case as such but it uses it as a lever to weaken German hegemony and the ability of the EU to dispute its economic supremacy. One of the major issues of disagreement between the US (and the IMF) and Germany is whether the Greek program would involve a debt haircut or not; the former press for it and the latter bitterly oppose it.

In the end, a very onerous (for Greece) provisional deal was struck. First, in order to ‘regain the debtors’ trust’, the SYRIZA government should revoke all legislation contradicting the troika austerity program and also legislate through fast track procedures (that violate parliamentary rules) deep cuts in pensions and wages, extensive privatizations and the transfer of public property worth 50bn euros to an independent company (that initially was humiliatingly suggested to be based in Luxemburg but afterwards agreed to be in Athens). This first move essentially means that the conditions of the 5^th review of the old troika austerity program should be fulfilled. Second, once this done, the EU and the ECB should slowly restore liquidity to the Greek banking sector and release some of the due funds in the form of a bridge-loan. Third, only after the legislation of several other austerity measures new negotiations would begin negotiations for a new 53bn euros loan. This new loan would comprise by old tranches, some new funds from the ESM and a 35bn euros very dodgy development plan. This last item is supposed to comprise of already available National Strategic Reference Framework (NSRF) funds that were not actually absorbed because of the deep recession of the Greek economy and the lack of proposals and supplementary national funding. Of course, all these would be under strict conditionality and a return of the despised troika in Athens for close scrutiny and control. In these future negotiations there is a vague reference that some alleviation of the Greek total debt (through either reprofiling or haircut) would be considered.

The new austerity measures are extremely recessionary and anti-labor. They cost more than 13bn euros only for the 2015-6 period that would worsen the crisis of the Greek economy. Moreover, they would be paid by the working people and the lower middle strata. Several other pro-capital structural reforms are included (e.g. mass firings, semi-automatic mechanisms for fiscal cuts if the public budget is derailed). The new 3^rd austerity and restructuring program would push Greek economy and society further down towards impoverishment and Balkanization. They will definitely foment popular discontent as already shown from the current popular mobilizations.

This grave situation poses a serious challenge for the Greek Left. One futile course is followed by the SYRIZA left. They voted against the deal but support the government and refuse to leave the party. This will expose them to popular wrath as willing or unwilling accomplices to the new austerity. The second futile course is that of the Communist Party that preaches the coming of socialism as a solution to everything while at the same time recognizing that this is not on the current agenda. At the same time refuses to fight against the EU because it considers this as intra-capital antagonism. This alienates it from and rank and file communists and the working people as it does not offer a solution to the immediate popular problems and a transitional program for social change. If these two dead alleys prevail then only the extreme Right would remain as the receiver of popular discontent and wrath against the EU and its austerity.

It is of paramount importance for the Left not to leave the field free to the extreme Right as it had happened in West Europe. A Left popular front against the EU should be urgently organized. This should involve political forces and grassroots popular organizations, fight austerity and capitalist restructuring and strive for the total disengagement of Greece from EU (that is for a popular Grexit involving leaving the whole structure and not solely the monetary union). It is the task of the independent and militant Left and the combatant forces of labor to instigate this front.

 

* Stavros Mavroudeas is a Professor of Political Economy in the Economics Department of the University of Macedonia.

e-mail: smavro@uom.edu.gr

web: https://stavrosmavroudeas.wordpress.com

——————————————————————-

Republished in

Counterpunch

http://www.counterpunch.org/2015/07/16/syriza-betrays-greeces-no-vote-why-the-left-should-form-a-popular-front-against-the-eu/

Anti-imperialist Camp

http://www.antiimperialista.org/node/244741

 

Politica&EconomiaBlog

http://politicaeconomiablog.blogspot.gr/2015/07/un-commento-dalla-grecia-in-inglese.html

Naked Keynesianism

http://nakedkeynesianism.blogspot.gr/2015/07/syriza-betrays-resounding-no-vote-of.html

 Tendance CLAIRE (pour le Communisme, la Lutte Auto-organisée, Internationaliste et RévolutionnairE)

http://tendanceclaire.npa.free.fr/breve.php?id=13896#

Interview in Pravda.Ru on the Greek referendum and its aftermath

 

Stavros Mavroudeas, Professor of Political Economy at the University of Macedonia speaks in Pravda.Ru and to Said Gafurov about the results of Greek Referendum, anti-crisis policy of Syrisa government, pro-cycle and counter-cycle approaches to economic policy and situation in banking, manufacturing, agricultural sectors of Greek economy as well as in tourism and trade.

He stresses the popular basis of the NO vote and the hostility of the Greek eite. He also points out that SYRIZA did not expected this landslide and immediately afterwards betrayed it by capitulating to the EU.

An interview in the French newspaper ’20 MINUTES’

http://www.20minutes.fr/monde/1647343-20150707-grece-malgre-victoire-non-marge-manuvre-tsipras-tres-faible

 

INTERVIEW Le «non» grec ne résout pas le dilemme auquel le gouvernement d’Alexis Tsipras est confronté depuis des mois…

Grèce: «Malgré la victoire du non, la marge de manœuvre de Tsipras est très faible»

Alexis Tsipras s’exprimant le 5 juillet 2015 au soir, après l’annonce des résultats du référendum grec. – ANDREA BONETTI / PRIME MINISTER’S OFFICE / AFP

Propos recueillis par Laure Cometti

• Publié le 07.07.2015 à 12:10
• Mis à jour le 07.07.2015 à 12:10

Si les Grecs ont exprimé leur ras-le-bol de l’austérité lors du référendum dimanche, l’économiste Stavros Mavroudeas, professeur à l’Université de Macédoine, à Thessalonique, doute que ce résultat donne réellement les moyens au gouvernement grec d’obtenir un meilleur accord avec dirigeants européens.

Que peut-on retenir de cette large victoire du «non»?

Un tel résultat était inattendu, même pour ceux qui ont fait campagne pour le «oxi». Ces 61% montrent bien l’étendue du mécontentement des Grecs face à la politique dictée par l’Union européenne (UE) et les élites politico-économiques.

La victoire du «non» est portée par les classes populaires. La carte des résultats par circonscription est claire: les quartiers défavorisés ont massivement voté «non», contre l’austérité, tandis que la bourgeoisie a opté pour le «oui», pour rester dans la zone euro.

Ce vote est-il également un signe de défiance envers les élites du pays?

Le sentiment populaire a été malmené au cours de cette campagne, au-delà des pressions économiques. L’UE a fait ingérence et défié la souveraineté grecque, en menant une campagne éhontée pour le «oui», avec l’aide des partis précédemment au pouvoir, comme Nouvelle Démocratie [conservateur], To Potami [centre] ou Pasok [social-démocrate]. En outre, les médias privés et l’élite économique du pays se sont livrés à une forme de chantage. Les premiers ont mené une campagne pro-oui construite sur la peur du naufrage économique, tandis que les seconds ont exercé des pressions sur leurs employés, prédisant des licenciements massifs en cas de rejet des accords avec la troïka.

La démission du Ministre des Finances Yanis Varoufakis va-t-elle faciliter la poursuite des négociations?

Yanis Varoufakis est politiquement instable, maladroit, imprévisible et peu fiable. Il fait partie de la «gauche caviar». Son départ est donc le signe d’un compromis de la part d’Alexis Tsipras, qui va vraisemblablement essayer de négocier un mémorandum plus clément avec l’UE.

Quelle est la marge de manœuvre dont dispose le Premier ministre grec?

Le résultat de ce référendum constitue une défaite humiliante pour l’UE, qui va, je le crains, essayer d’amadouer Tsipras en lâchant du lest sur certains points tout en faisant pression sur lui, avec la menace d’étrangler le système bancaire et l’économie du pays. Face à ces signaux contradictoires, le gouvernement est en quelque sorte pris en otage entre la troïka, qui semble inflexible, et le peuple, dont les revendications sortent renforcées de ce scrutin. Je crois qu’Alexis Tsipras aura bien du mal à trouver un équilibre qui satisfasse les deux parties. Un scénario argentin n’est pas impossible, avec plusieurs gouvernements néolibéraux ou de centre gauche s’enchaînant au pouvoir, ouvrant une période d’instabilité politique.

 

A short inervention in the French newspaper ’20minutes’

Référendum en Grèce: Le camp du « oui » entre peur et rancœur

http://www.20minutes.fr/monde/1647147-20150707-referendum-grece-camp-oui-entre-peur-rancur

Des partisans du «oui»au référendum grec manifestent à Athènes le 3 juillet 2015 – IAKOVOS HATZISTAVROU AFP

De notre envoyée spéciale à Athènes (Grèce), Laure Cometti

• • Publié le 07.07.2015 à 09:23
  • Mis à jour le 07.07.2015 à 10:04

« Le pire est à venir ». C’est très souvent en ces termes que le camp du « oui » envisage l’ère post-référendum, au lendemain de la consultation populaire sur le plan d’austérité des créanciers de la Grèce, largement rejeté par plus de 61 % des électeurs.

Si les partisans du « non » ont fait entendre leur joie dimanche soir, jusque tard dans la nuit, leurs adversaires ont accueilli les résultats en privé. A Athènes, le « oui » a passé la barre des 50 % dans onze municipalités (sur 48).
Grèce : Quelles sont les conséquences du « non » au référendum ?

Des larmes et de la peur

« J’ai très peur de ce qui va se passer dans les jours, les semaines à venir », souffle Anna, 55 ans, enseignante dans un lycée privé. Le soir des résultats, elle a passé un coup de fil à deux amies, elle aussi pour le « oui ». « On a pleuré au téléphone », raconte-t-elle. « Depuis samedi, quand Tsipras a annoncé qu’il y aurait un référendum, je ne dors plus ». En disant « non » à la troïka, les Grecs n’ont fait qu’aggraver leur cas, estime-t-elle, convaincue que les prochains accords concernant la dette et la réduction du déficit seront encore plus durs pour les Grecs. « On va le payer très cher ce référendum », prédit-elle, redoutant un « Grexident » accompagné d’un retour à la drachme. « Les jeunes n’ont connu que l’euro, ils ne savent pas ce qu’ils disent lorsqu’ils prônent l’abandon de l’euro ». Fvar

Comme Anna, de nombreux résidents de Psychiko sont très préoccupés par l’avenir du pays. Dans ce quartier cossu du Nord-est de la capitale, 71,6 % des électeurs ont voté « nai ».

« C’est lamentable, le résultat de ce scrutin prouve que la plupart des Grecs sont idiots ou fous », commente Kostas, 62 ans, propriétaire d’un restaurant. « Les gens sont irrationnels, ils fantasment Tsipras en héros, mais on va à la catastrophe », s’emporte-t-il.

« Une famille, ça a des avantages et des inconvénients. C’est pareil pour l’Europe. On n’a pas le droit d’emprunter les sous de nos voisins sans rembourser », lâche une passante en entendant la conversation.

Avec le non, « la mort n’en sera que plus douloureuse »

Gregoris, un enseignant de 57 ans, pense que les Grecs ont choisi « la mort la plus douloureuse. Voter « oui » n’est pas un choix facile, mais c’était la meilleure solution à long terme. Après la victoire du « non », je doute que nous trouvions un compromis avec les dirigeants européens », affirme-t-il.

Ces électeurs dépités ont eu au moins une bonne raison de se réjouir lundi matin, avec la démission du Ministre des Finances Yanis Varoufakis. « Un homme arrogant et irresponsable, bon débarras », dit Anna. Mais il faudrait former un gouvernement de coalition, insiste-t-elle, car «le parti Syriza a prouvé qu’il n’était pas capable de trouver une solution à cette crise». Quant au départ d’Antonis Samaras, qui a quitté ses fonctions de président du parti conservateur Nouvelle Démocratie, « c’est une bonne chose ». « C’est à cause de la droite que nous en sommes là aujourd’hui, elle n’a pas fait à temps les réformes nécessaires pour l’économie grecque ».

Division de classes ?

A Athènes, le « non » a remporté environ 55 % des suffrages, 6 points de moins que la moyenne nationale. A l’inverse, les régions rurales ont massivement voté « non ». Pour l’économiste Stavros Mavroudeas, le vote de dimanche a mis en lumière une division de classes sociales, opposant d’un côté la jeunesse dorée et les Grecs aisés, « qui n’ont pas ou peu morflé pendant la crise », et de l’autre « ceux qui n’ont plus rien à perdre » (chômeurs, retraités, groupes sociaux défavorisés). Ces derniers « n’ont rien à craindre d’une sortie de la zone euro », souligne ce professeur d’économie à l’Université de Thessalonique.

Παρέμβαση στον Mαραθώνιο ενημέρωσης για το δημοψήφισμα της Κυριακής στο zougla.gr & zougla Tv

Mαραθώνιος ενημέρωσης για το δημοψήφισμα της Κυριακής από το zougla.gr & zougla Tv

 

 

Συνέντευξη στην ΕΡΤopen για το δημοψήφισμα 5-7-2015

Το πρωϊ της ημέρας του δημοψηφίσματος συνέντευξη στον Γ.Ματθαίου στην ΕΡΤopen για την ελληνική κρίση, την ΕΕ και το δημοψήφισμα.

Το αρχείο της συνέντευξης είναι το παρακάτω:

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό κείμενο του Γ.Παυλόπουλου που απαντά εμπεριστατωμένα στα χαλκεία του νενεκισμού.

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Το λόμπυ του ΝΑΙ εντείνει την τρομοκρατική προπαγάνδα για να μεταβάλλει την θέληση του λαού στο δημοψήφισμα. Τις τελευταίες μέρες στα πλαίσια της παραπάνω τακτικής διακινούνται σενάρια για κούρεμα καταθέσεων σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ. Αυτά τα σενάρια συσκοτίζουν την αλήθεια και δεν αφορούν τι πραγματικά παίζεται με το τραπεζικό σύστημα και τις επιλογές των ξένων δανειστών. Το κούρεμα καταθέσεων αφορά μια πολιτική επιλογή εκ μέρους της ΕΕ, η οποία δεν έχει σχέση με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και αν επιχειρηθεί θα υπαγορεύεται από άλλες αιτίες.

Ως γνωστό το Ελληνικό τραπεζικό χρεοκόπησε το 2012, και για την σωτηρία του χρησιμοποιήθηκε η διαδικασία της εξωτερικής ανακεφαλαιοποίησης (bail out). Δηλαδή οι χρεωκοπημένες τράπεζες πήραν 50 δις Ευρω από τον Ελληνικό λαό για να σωθούν . Από αυτά χρησιμοποιήθηκαν 40 δις περίπου, επεστράφησαν ελάχιστα (ούτε το 1 /8), ενώ 10 δις παρέμειναν στο ΤΧΣ και τα ανέκτησαν εσπευσμένα οι δανειστές πρόσφατα. Σήμερα η κατάσταση για τις τράπεζες επιδεινώθηκε εκ νέου λόγω της επιλογής του Γιούνκερ να προκαλέσει τραπεζική ασφυξία μέσω της αναγκαστικής επιβολής capital control. Οι Ελληνικές Τράπεζες θα χρειασθούν νέα κεφάλαια για να αντιμετωπίσουν τις ζημιές που υπέστησαν μετά τον εκβιασμό των Ευρωπαίων που συνεπάγεται αύξηση των ζημιών από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και μειωμένα έσοδα από τραπεζικές εργασίες. Ένας ακόμη λόγος που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανάγκη νέων κεφαλαίων είναι το ενδεχόμενο αύξησης του ποσοστού των ενεχύρων από την ΕΚΤ. Τέλος το τραπεζικό σύστημα θα χρειαστεί επιπλέον ρευστότητα (υπολογίζεται σε 20 δις) για να μπορούν να εξυπηρετούν στοιχειωδώς τραπεζικές εργασίες όπως αναλήψεις, πληρωμές, συναλλακτικές ανάγκες, κλπ.

Το ενδεχόμενο κουρέματος καταθέσεων, αφορά την επιλογή της διαδικασίας εσωτερικής ανακεφαλαιοποίησης (bail in) για τις παραπάνω αναφερθείσες ζημιές . Τότε θα «πληρώσουν» πρώτα οι μέτοχοι και οι μεγάλοι δανειστές (πχ άλλες τράπεζες, funds, ομολογιακά δάνεια), και μετά αν χρειασθεί θα «κουρευτεί» τμήμα των καταθέσεων. Σημειωτέον ότι αυτή η διαδικασία δεν έχει σχέση με την ρευστότητα, που αφορά την παροχή νέων χρημάτων από την Eυρωπαϊκή Kεντρική Tράπεζα (π.χ μέσω αύξησης του ELA). Δηλαδή αν δεν δώσει νέα ρευστότητα η ΕΚΤ γιατί δεν υπάρχει συμφωνία, τότε δεν σημαίνει ότι θα γίνει κούρεμα καταθέσεων αλλά ότι θα συνεχισθεί η ταλαιπωρία του κοινού με τις περιορισμένες αναλήψεις από το ΑΤΜ.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι εκτεταμένο ως προς τα μεγέθη της οικονομίας, οπότε συγκρίσεις με την διαδικασία στην Κύπρο που κάνουν πολλοί έχουν σχετική σημασία. Στην Κύπρο το τραπεζικό σύστημα ήταν αναλογικά πολύ μεγαλύτερο οπότε οι κεφαλαιακές ανάγκες πολύ αυξημένες. Αντίθετα οι Ελληνικές τράπεζες δεν έχουν τόσο μεγάλες ανάγκες για νέα κεφάλαια, χάρη και στα χρήματα του Ελληνικού λαού που «ιδιοποίησαν»

Η ΕΚΤ δεν είναι υποχρεωμένη ακόμη να εφαρμόσει υποχρεωτικά την διαδικασία του bail in και όχι του bail out . Θα μπορούσε να επιλέξει να χρησιμοποιήσει το περίσσευμα των 10 δις από το ΤΧΣ για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες (bail out). Αν αυτά τα 10 δις δεν επαρκούν για κάλυψη όλων των ζημιών και κινδύνων θα μπορούσε να εξετασθεί η διαδικασία του bail in, αλλά τότε πιθανότατα δεν θα γίνει κούρεμα καταθέσεων γιατί θα έχουν πληρώσει πρώτα οι μέτοχοι και οι μεγάλοι δανειστές. Αν οι ξένοι δανειστές επιλέξουν αντί για τα 10 δις του ΤΧΣ να χρηματοδοτήσουν τα νέα κεφάλαια από κούρεμα καταθέσεων, αυτό σημαίνει ότι από τα 120 δις των υπαρχόντων καταθέσεων θα χρειασθεί ένα κούρεμα περίπου 9% κατά μέσο όρο. Στο σημείο αυτό έχουν γραφεί πολλά για την εγγύηση καταθέσεων μέχρι € 100.000 ανά λογαριασμό , ότι η διαδικασία του bail in προβλέπει κάλυψη έως του 8% του Παθητικού μιας τράπεζας, κλπ. Οι αναφορές αυτές έχουν σχετική σημασία γιατί μπορούν να παρακαμφθούν (π,χ. φορολογία επί των καταθέσεων για να παρακαμφθεί η εγγύηση των € 100.000, κλπ). Σημειωτέον ότι το bail in , δεν αφορά τις θυρίδες,

Ανεξάρτητα λοιπόν από το αν η κάλπη βγάλει ΝΑΙ ή ΟΧΙ, η Ε.Ε μέσω της ΕΚΤ θα αποφασίσει τα εξής :

Α) Αν το κόστος της νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τις ενέργειες της θα το επωμιστεί όλος ο Ελληνικός λαός με αύξηση του Χρέους, ή αντί της αύξησης του Χρέους θα πληρώσουν μέτοχοι τραπεζών, μεγαλοδανειστές και στο τέλος καταθέτες με κούρεμα που δεν αναμένεται να ξεπεράσει το 10% κατά μέσο όρο.

Β) Αν θα αρπάξουν όλο το εγχώριο τραπεζικό σύστημα τζάμπα, γιατί σε περίπτωση bail in ο ESM αποκτά την πλήρη κυριότητα του (οι θυγατρικές των τραπεζών στο εξωτερικό πρέπει να θεωρούνται μάλλον παρελθόν σε κάθε περίπτωση).

Γ) Σε ποιο βάθος χρόνου θέλουν να ανακάμψει ο τραπεζικός τομέας και να πάρουν πίσω την ρευστότητα που έχουν δώσει μέσω ELA, γιατί η επιλογή κουρέματος απομακρύνει προς το μέλλον την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την επιστροφή καταθέσεων.

Τέλος, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι στην Κύπρο μπορεί ένα «αριστερός» πρόεδρος (Χριστόφιας) να αποδέχθηκε την εφαρμογή Μνημονίου, όμως το κούρεμα καταθέσεων έγινε με έναν επιφανή δεξιό νεοφιλελεύθερο πρόεδρο (Αναστασιάδης).

 

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (τραπεζικός υπάλληλος)