Monthly Archives: Αύγουστος 2015

SYRIZA votes for a disastrous new EU austerity program – A new popular political front against the EU is required

The following is the extended transcript of the interview I gave today to the News program of the Press TV.

Press TV

http://www.presstv.ir/Default/Live

 

——————————————————————————————

SYRIZA votes for a disastrous new EU austerity program

A new popular political front against the EU is required

 

The new austerity program that was proposed yesterday (13/8/2015) by the SYRIZA government and voted by the majority of SYRIZA and the discredited old pro-austerity and pro-EU (European Union) parties brings disaster for the Greek people. Economic depression will be aggravated, foreign debt will be increased, wages and pensions reduced even more, poverty exacerbated and Greece’s subservience to EU’s imperialism heightened.

The SYRIZA government has followed the course of the previous New Democracy (ND) government. It has been elected on an anti-austerity electoral platform. Once elected, it pretended that it negotiated forcefully with the EU for a remaking of the austerity restructuring program for Greece. However, soon it capitulated to EU and became another puppet government.

This political betrayal produced a schism in SYRIZA with its Left wing rejecting the new austerity program and ready to break out from the party. However, till now SYRIZA’s Left wing has adopted a hermaphrodite political position: it rejects the austerity program but supports the SYRIZA government that pushes it forward. This is an untenable position. SYRIZA’s Left wing has to decide: either it will remain within the party and try to rectify it (which is obviously infeasible) or it breaks out and creates a new political front. It would be foolish if it tries the second option on each own. The SYRIZA’s Left wing has neither the organizational capabilities nor the political clout for this. If it had both (or either of them) it would not have participated in SYRIZA (whose treacherous course was predictable). A new popular political front can only be created if it unite the significant Left and popular forces that exist outside SYRIZA and have a significant presence in popular movements. A new political front must also have a clear program. It has to confront the EU and openly adhere Greece’s secession from this exploitative imperialist organization. Any hesitation regarding this is self-defeating. Unfortunately, SYRIZA’s Left wing till now has not made any clear move in these two crucial aspects. If it fails to do so then its demise is on the cards.

SYRIZA’s capitulation to the EU and the tough austerity measures of the new program (and their prerequisite actions) have already started biting people’s incomes and eroding SYRIZA’s electoral support. This is leading to an ‘Argntinian situation’. In Argentina neoliberal Peronist Menem government was voted out because of it austerity measures dictated by its dollarization policy (i.e. relinquishing monetary independency). A series of governments followed that all were nominally anti-neoliberal and anti-imperialist. However, none of them ventured to cross the system’s ‘red line’: dollarization. The result was that all of them, in practice, followed Menem’s economic policies and for this reason they were forced out by popular revolt. Similarly, SYRIZA does not question the Greek systemic ‘red line’: the participation to the EU. This participation may bring profits to the Greek oligarchy but it is the ‘mother of almost all evils’ for the Greek pople. For this reason SYRIZA will also, sooner or later, face popular anger.

Currently, SYRIZA is trying to negotiate with the EU imperialist their permission to hold snap elections. It calculates that, before the new austerity measures destroy people’s incomes, a snap election will give SYRIZA enough electoral support to remain in government. However, the EU imperialists are hesitant as even a snap election will have an injurious economic impact. Moreover, they prefer a coalition between SYRIZA and the old pro-austerity and pro-EU parties.

In all cases people’s anger is boiling and the mainstream political parties (SYRIZA included) that are subservient to the EU and the Greek oligarchy are losing support. The times are calling for a change. The necessity for a new popular political front that will confront the EU and lead Greece’s secession from it is obvious.

euro-handcuffs_wide_280_151

Advertisement

Η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα της Αριστεράς

Η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα καθήκοντα της Αριστεράς

Σταύρος Μαυρουδέας

elpida2-530x353

Σαν έτοιμος από καιρό τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ διέβη τον Μνημονιακό Ρουβίκωνα. Εγκατέλειψε τις αντι-μνημονιακές πομφόλυγες για να προχωρήσει στην επιβολή ενός 3ου Μνημονίου πάνω στη δύσμοιρη χώρα μας και το λαό της. Μετά από άπειρους θεατρινισμούς και κουτοπονηριές κατέληξε να προδώσει ανερυθρίαστα το λαϊκό αντι-μνημονιακό αίσθημα με βάση το οποίο κατόρθωσε από κόμμα του 3% να γίνει κυβέρνηση. Μάλιστα το έκανε με τον πιο χυδαίο τρόπο προδίδοντας την αμέσως επόμενη μέρα το περήφανο λαϊκό ΟΧΙ στους ιταμούς εκβιασμούς του ευρωιερατείου.

Όχι μόνο αυτό αλλά επιπλέον προσθέτει και ύβρη επάνω στην προδοσία. Ο συστημικός ΣΥΡΙΖΑ σκυλεύει το όνομα της Αριστεράς για να καλύψει την προδοσία των λαϊκών προσδοκιών. Με τον τρόπο αυτό παρέχει διπλή υπηρεσία στο σύστημα. Αφενός προβάλλει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτό των Μνημονίων. Αφετέρου προσπαθεί να εξευτελίσει την Αριστερά παρουσιάζοντας την σαν συνένοχη στο έγκλημα.

Το νέο Μνημόνιο θα βαθύνει ακόμη περισσότερο την φτωχοποίηση της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, την υποτέλεια στα ηγεμονικά κέντρα της ΕΕ και την «κινεζοποίηση» της ελληνικής οικονομίας. Θα υποθηκεύσει το μέλλον της χώρας για ακόμη περισσότερα χρόνια απ’ ότι τα προηγούμενα.

Μπροστά σ’ αυτή την θλιβερή προοπτική, τώρα είναι η ώρα της ευθύνης για όλα τα βασικά ρεύματα της ελληνικής Αριστεράς. Όχι μόνο οφείλουν να σώσουν την τιμή της ελληνικής Αριστεράς αλλά πάνω απ’ όλα πρέπει να δείξουν ότι ένας άλλος πραγματικά φιλολαϊκός δρόμος διεξόδου υπάρχει και να αγωνιστούν για να τον επιβάλλουν. Ιδιαίτερα, μπροστά στην προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να μην αφήσουν τις λαϊκές μάζες έρμεες σε συστημικά παιχνίδια και ακροδεξιά εγχειρήματα. Πρέπει να αξιοποιήσουν και να οδηγήσουν στη αντικειμενική του κατάληξη το πάνδημο ΟΧΙ ενάντια στους εγχώριους νενέκους και στους πάτρωνες τους της ΕΕ.

Αφήνοντας στην άκρη την συστημική ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ που καμία σχέση δεν έχει πλέον με την Αριστερά, τώρα είναι η ώρα της ευθύνης για την ανατρεπτική Αριστερά, για τις δυνάμεις μέσα και γύρω από το ΚΚΕ που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο της γραμμής του και για την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ανατρεπτική Αριστερά πρέπει να αφήσει στην άκρη ιδεοληπτικές πολιτικές (κρατώντας όμως σφικτά την Μαρξιστική θεωρία και πολιτική) και να προτείνει θαρρετά την μόνη πραγματικά ρεαλιστική και ταυτόχρονα εν τοις πράγμασι επαναστατική πολιτική πρόταση: την αποδέσμευση από την ΕΕ (και όχι μόνο μία λειψή και από μόνη της αναποτελεσματική έξοδος από την ΟΝΕ). Πρέπει να αξιοποιήσει την αξιοσημείωτη παρουσία της στους μαζικούς χώρους για μία κυριολεκτική πορεία προς το λαό. Να μιλήσει στις χειμαζόμενες πληβειακές μάζες για τη μόνη φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση και να πρωτοστατήσει στην οικοδόμηση του παλλαϊκού μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα αγωνιστεί γι’ αυτήν. Ιδιαίτερα η Πολιτική Συνεργασία δυνάμεων και αγωνιστών ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ πρέπει να συμβάλλει καθοριστικά σ’ αυτό.

Οι δυνάμεις μέσα και γύρω από το ΚΚΕ και ιδιαίτερα οι αγωνιστές της βάσης του πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει δυνατότητα εκ των έσω διόρθωσης της κατάστασης μέσα στο ΚΚΕ. Μόνο η συγκρότηση και η μαζική παρουσία ενός παλλαϊκού μετώπου της αποδέσμευσης από την ΕΕ μπορεί να δημιουργήσει τους όρους για την αναγκαία ανάταξη του κομμουνιστικού εγχειρήματος στη χώρα μας. Και αυτό αφορά όλες τις δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς σε όλα τα ρεύματα της ελληνικής Αριστεράς.

Οι δυνάμεις και οι αγωνιστές της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει σήμερα να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οφείλουν να αναλογιστούν κατ’ αρχήν τις ευθύνες τους για την «υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ», ενός εγχειρήματος από την αρχή υπονομευμένου πολιτικά και προγραμματικά. Το τοπίο στην ελληνική Αριστερά και στην κοινωνία θα ήταν πολύ καλύτερο σήμερα αν δεν είχαν στέρξει στην «υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ». Επίσης, τι νόημα έχει η καταψήφιση των μνημονιακών μέτρων και η στήριξη της Μνημονιακής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ; Πόσο ενδιαφέρουν τις λαϊκές μάζες οι εσωκομματικοί σκυλοκαβγάδες του ΣΥΡΙΖΑ; Τι νόημα έχει η παρατεταμένη εμπλοκή στο εσωκομματικό παιχνίδι όταν το αντιλαϊκό τσουνάμι ήδη αρχίζει να χτυπά τους εργαζόμενους; Πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουνι την θέση τους απέναντι στην ΕΕ και ιδιαίτερα να παραμερίσουν ψευδαισθήσεις περί «προοδευτικής» ανάταξης της.

Για όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Πρέπει να πρωτοστατήσουν στην πανελλαδική συγκρότηση του ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ. Που πρέπει να αναπτύξει το λαϊκό κίνημα και να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία (στηριγμένο στο προηγούμενο και σαν βήμα για ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές).

Οι βασικοί άξονες του προγράμματος του μετώπου αυτού είναι γνωστοί και ευρύτερα αποδεκτοί μέσα στους κόλπους του λαϊκού κινήματος:

  • Καταγγελία του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων και κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων.
  • Άρνηση πληρωμών και μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους.
  • Έξοδος από την ΟΝΕ και την ΕΕ.
  • Έλεγχος στην κίνηση των κεφαλαίων εκτός της χώρας.
  • Σύστημα προοδευτικής φορολογίας για να πληρώσει η ολιγαρχία και να βελτιωθεί η θέση του λαού και των μικρομεσαίων στρωμάτων.
  • Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος για την διάσωση του και την χρησιμοποίηση του προς όφελος μίας φιλολαϊκής αναπτυξιακής πορείας.
  • Κοινωνικά σχεδιασμένη παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας για να ανασυγκροτηθεί η οικονομία με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και υπό λαϊκό έλεγχο. Εθνικοποίηση των τομέων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων παραγωγικών μονάδων σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, Κοινωνικός έλεγχος των βασικών οικονομικών κλάδων, Ενεργητική βιομηχανική πολιτική (δημιουργίας, προστασίας και στήριξης συγκεκριμένων κλάδων).
  • Φιλολαϊκή εισοδηματική πολιτική (μισθοί και συντάξεις που εξασφαλίζουν την ευημερία της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας) και ανόρθωση της κοινωνικής πρόνοιας (υγεία, ασφάλιση) και της δωρεάν εκπαίδευσης.
  • Σχεδιασμένη και πολυδιάστατη εξωτερική οικονομική και εμπορική πολιτική.
  • Ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας.

Κάθε καθυστέρηση στην συγκρότηση αυτού του παλλαϊκού μετώπου είναι πολλαπλά επιζήμια. Οι καιροί ου μενετοί.