This is another G20 summit in the current era of global turbulence
The roots of this global turbulence lay in the shaking foundations of especially Western capitalism: a severe crisis in 2008, a weak recovery, low profitability, increased exploitation of workers and middle strata
The shaking foundations of Western capitalism endanger the position of its dominant superpower, the US.
The latter proceeds aggressively to buttress its dominance: unilateralism, international aggression, protectionism and de-globalisation.
Globalisation, which was the vehicle for Western supremacy at the end of the 20th century, is no longer useful and has to be replaced.
The economic weakness and US aggression triggers similar reactions from the other Western powers but also from the new emerging poles of the world system.
G20 summits, a product of globalization, cannot paper out these conflicts. They seem, more and more, a relic of the past.
The G20 summit in Buenos Aires is characteristic. It takes place in a devastated by Western imperialism country, with a new authoritarian neoliberal government that threw again the country into the arms of its butcher, the IMF.
The G20’s agenda covers issues fraught with conflicts. Its start is marred with problems (cancellation of the Putin-Trump meeting, the Western hypocrisy regarding the murderous Saudi regime etc.). It offers a façade but cannot resolve the deep differences and conflicts.
Τις πολιτικές εξελίξεις σχολίασε στο απογευματινό μαγκαζίνο ο καθηγητής οικονομίας, στο τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Σταύρος Μαυρουδέας.
Όπως ανέφερε οι ψευδαισθήσεις για μία άλλη Ευρώπη, πιο ανθρώπινη και με κοινωνικό πρόσωπο δεν υπάρχει.
Όσοι εδώ και δεκαετίες πίστευαν ότι μπορεί να αλλάξει Ευρώπη, ήταν χρήσιμοι ηλίθιοι σε αυτούς που κάνουν κουμάντο στην πραγματική Ευρώπη η ήταν απλά ηλίθιοι, ή εκ του πονηρού που είναι ακόμα χειρότερο.
Σχολιάζοντας την περίπτωση της Ιταλίας, που ήρθε σε αντιπαράθεση με την Ευρώπη σχετικά με τον προϋπολογισμό της, είπε ότι είναι χαρακτηριστική περίπτωση, καθώς σαν χώρα αναγκάζεται να συμβιβαστεί, όχι με τον τρόπο που έγινε στην Ελληνική περίπτωση με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, διαπραγματεύεται , βεβαίως θα κάνει και αυτή του συμβιβασμούς της, δεν θα τον παραξένευε όμως μία αναζωπύρωση των Συγκρούσεων.
“Η Ιταλία είναι μία μεγάλη οικονομία και η ιταλική Ελίτ που δεν είναι η καλύτεροι στον κόσμο όπως όλες οι ελίτ, κοιτάνε τον εαυτό τους και όχι το τι συμφέρει τον κόσμο και τη χώρα, είναι αρκετά ισχυρή για να υποταχθεί με τον τρόπο που υποτάχθηκε ελληνική ελίτ και ουσιαστικά να γίνει μία παραδουλεύτρα.
Είναι σαφές ότι στο ευρώ ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν συγχωρούν, πιέζουν αφόρητα μη αφήνοντας κανένα περιθώριο για ψευδαισθήσεις.”
Μάλιστα ακόμα και το περιβόητο σχέδιο Μακρόν, που υποτίθεται ότι θα έφερνε έναν μεγάλο προϋπολογισμό που κάπως θα μπορούσε να παρέμβει, μόλις πριν από μία εβδομάδα έγινε κουρελόχαρτο από τους Γερμανούς.
Το σχέδιο Μακρόν, ήταν υποτίθεται ήταν μια ασπιρίνη στον καρκίνο και δεν έγινε αποδεκτό, με τον ίδιο να τσακώνεται, με τους ιπποκόμους και δορυφόρους της Γερμανίας που έχουν συνασπιστεί με αρχηγούς τους Ολλανδούς.
Σχολιάζοντας την υποτιθέμενη παραίνεση Τσίπρα προς τους Ιταλούς ώστε να κάνουν πίσω, την χαρακτήρισε στα όρια της φάρσας και της γελοιότητας και αν όντως έγινε, δείχνει τη δουλοπρέπεια του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.
Στο ερώτημα για τον οδικό χάρτη της χώρας και το ποιος είναι, είπε ότι δεν έχει σχέση με αυτά που ακούγονται από την πλευρά της ευρωπαϊκής ένωσης και της κυβέρνησης Συριζα, δεν έχει να κάνει ούτε με τις αθλιότητες της αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας, η οποία εμφανίζονται σαν τον τρελό δολοφόνο με το πριόνι, που λέει γιατί δεν τους κόβεται κι άλλο τώρα.
Η πραγματικότητα είναι ότι μετά από οκτώ και πλέον χρόνια προγραμμάτων προσαρμογής και μνημονίων, η χώρα δεν έχει βγει από την κρίση, τα βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας παραμένουν και έχουν χειροτερέψει με την παρέμβαση των μνημονίων, καθώς η Αποτυχία του παραγωγικού μοντέλου της Ελλάδας παραμένει και είναι ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτό που προκύπτει από αυτήν την αποτυχία του παραγωγικού μοντέλου, είναι η έκρηξη του χρέους και αυτό είναι το μόνο που ενδιαφέρει την Ευρωπαϊκή Ένωση, για αυτήν εφαρμόζουμε τα μνημόνια και τα προγράμματα προσαρμογής και έχουμε αποτύχει τραγικά.
Ξεκινήσαμε με 123% του χρέους το 2010 και είμαστε περίπου στο 180% σήμερα και προβλέπεται αποκλιμάκωση πολύ αργά, με ρυθμούς ανάπτυξης παραμυθένιους, καθώς και παραμυθένια πλεονάσματα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το πρόγραμμα αυτό δεν βγαίνει.
RT @MavroeidisPtis: Ορκίζεται ο Βαρουφάκης ότι πλαστογράφησαν την επιστολή του υπέρ του ΝΑΙ στη διαπραγμάτευση νέας δανειακής σύμβασης, δη…Pressed 1 day ago
Τραπεζικές χρεωκοπίες: Το φάντασμα της κρίσης πλανιέται ξανά πάνω από τις καπιταλιστικές οικονομίες – ΠΡΙΝ,@19/3/20… twitter.com/i/web/status/1…Pressed 1 week ago
Instituto Marxista de Economía
Stavros Mavroudeas Blog 