Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία στις ευρωεκλογές

Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία στις ευρωεκλογές έχει ως εξής:

Αγγελόπουλος Ιωάννης Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Πάτρα

Αναστασιάδης Αναστάσιος (Τάσος) Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης

Ασλανίδη Παρθένα (Θένια) γιατρός στο Αττικό νοσοκομείο, Συντονιστικό Νοσοκομείων

Βαφειάδου Ελένη δημοτική σύμβουλος Περιστερίου, μέλος Δ.Σ. αρχιτεκτόνων Ν. Αττικής και αντιπροσωπείας ΤΕΕ, στέλεχος ΕΚΚΕ       

Βουρεκάς Κωνσταντίνος αρχιτέκτονας, πρόεδρος τμήματος Αττικής Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ)

Γκίκα Λουΐζα νοσοκομειακή γιατρός, Γιάννενα, μέλος Δ.Σ. Ε.Ι.Ν.Η.

Διαβολάκης Αθανάσιος μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ, πρώην δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δραγανίγος Αντώνιος ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος της Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δώδου Λήδα Μαρία ιστορικός, Θεσσαλονίκη

Ζουρμπάκη Ανδρομάχη (Μάχη) γιατρός, μέλος Αριστερής Κίνησης Περιστερίου         

Ζώτος Δημήτριος δικηγόρος, Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος σε δίκες της Χρυσής Αυγής, Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Θεοχαροπούλου Κωνσταντίνα φιλόλογος, αντιπρόεδρος ΣΕΦΚ-Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδ. Εκπαίδευση

Θωίδου Αικατερίνη δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη

Ιωακείμογλου Ηλίας οικονομικός αναλυτής

Κάτσαρης Παναγιώτης πρόεδρος του πανελλήνιου Συλλόγου εργαζομένων ΕΛΓΟ- ΔΗΜΗΤΡΑ, Πελοπόννησος

Κίχη Σοφία ιδιωτική υπάλληλος, Κύπρος

Κοιλάκου Σταυρούλα (Σύλβια) πολιτικός μηχανικός, πρώην μέλος ΔΣ του ΕΚΑ, μέλος Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Κοσίνας Χρήστος πρόεδρος σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) Αχαΐας, βιολόγος-υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών

Κούρλα Μιχαέλα βιολόγος, υποψήφια διδακτόρισσα του ΕΚΠΑ, μέλος πανελλαδικού σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ), μέλος Κ.Σ. της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Κωνσταντίνου Πέτρος Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), πρώην δημοτικός σύμβουλος Αθήνας

Λαθήρας Ιωάννης δημοτικός σύμβουλος Συκεών-Νεάπολης, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Λιαμπότης Σωτήριος οικοδόμος, μέλος της επιτροπής ενάντια στις εξορύξεις την Ήπειρο

Λιόντου Αγάπη Κωνσταντίνα μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πάτρα, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Πάτρας

Λοΐζος Ηλίας, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων δήμου Ηρακλείου Αττικής, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕ-ΟΤΑ, πρώην περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Λυσικάτου Ζαννέτα  γιατρός στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕΔΗΝ

Μαματσή Άννα ιδιωτική υπάλληλος Χανιά

Μανίκας Σταύρος εργαζόμενος στις συγκοινωνίες, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου ΟΑΣΑ

Μαυρουδέας Σταύρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μεγαλοοικονόμου Θεόδωρος ψυχίατρος, μέλος της Πρωτοβουλίας για ένα πολύμορφο κίνημα στην Ψυχική Υγεία, Κοινωνικό Ιατρείο Ιλίου

Μονάκη Ροδούλα (Ρόζυ) ηθοποιός, αγωνίστρια στον χώρο των καλλιτεχνών, μέλος του ΣΕΗ

Μπικάκη Μαρία συνταξ. τραπεζοϋπάλληλος, εκλεγμένη σύνεδρος ΟΣΤΟΕ, μέλος συντονιστικού ΚΕΔΔΑ, Αριστερής Παρέμβασης Βύρωνα, συλλογικοτήτων για δικαιώματα χώρου, περιβάλλοντος

Μπουρίτη Γαρυφαλλιά (Λίλιαν) ψυχολόγος, Κίνηση Απεργιακή 8 Μάρτη

Πάλλιου Χριστίνα αρχιτέκτων μηχανικός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

Σάουα Σάλμα εκπρόσωπος Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας

Σκούφογλου Νικόλαος γιατρός, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Στεφανάκης   Δημήτριος αρχιτέκτονας, Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή Βόλου

Ταλαχούπης Νικόλαος οικοδόμος, μέλος του Δ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Τζιάρας Θρασύβουλος χημικός, εργαζόμενος σε φαρμακοβιομηχανία, Κομοτηνή

Τορπουζίδης Κωνσταντίνος μέλος Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσ/κης, συγγραφέας του βιβλίου «Ομοφυλοφιλία, σεξουαλικότητα και η πάλη για την απελευθέρωση»

Τριχιάς Κωνσταντίνος πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος της γραμματείας της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Τσιλιμπάρη Όλγα Αικατερίνη συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Κέρκυρα

Χάγιος Άγγελος χημικός μηχανικός, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

«Οι καταστροφικές επιπτώσεις της ΕΕ στην Ελλάδα και τους εργαζόμενους» – Στ.Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 20-21/4/2024

Οι καταστροφικές επιπτώσεις της ΕΕ στην Ελλάδα και τους εργαζόμενους

Στ. Μαυρουδέας

Η προδιαγραμμένη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ το 2015 – για την οποία ευθύνονται όλα τα τμήματα του σημερινού μετα-συριζαϊκού παλίμψηστου, διαφωνήσαντα και μη – έχει επιβάλλει σιγή ιχθύος στην επίσημη δημόσια συζήτησης σχετικά με τον ρόλο και της επιπτώσεις της ΕΕ στη χώρα μας. Σε αυτή την σιγή συμβάλλουν και οι δυνάμεις του αριστερού κοινοβουλευτικού φάσματος, με το ΚΚΕ να υποβαθμίζει το ζήτημα και να παραπέμπει υποκριτικά την πολιτική αντιμετώπιση του στην μετά την σοσιαλιστική εξουσία εποχή. Αντίστοιχα, οι μετα-συριζαϊκές οργανώσεις (ΜΕΡΑ25, ΛΑΕ κλπ.) όχι μόνο συγκλύπτουν τις ευθύνες τους αλλά και έχουν υποχωρήσει δραματικά στις θέσεις τους απέναντι στην ΕΕ σε σχέση με το παρελθόν, αποτασσόμενες την αποδέσμευση από την ΕΕ και ακόμη και από την Ευρωζώνη (που υποτίθεται ότι ήταν η μοναδική μήτρα του κακού) και κλαυθμηρίζουν για μυθοπλαστικές μεταρρυθμίσεις τους.

Όμως, 14 χρόνια μετά το ξέσπασμα της ελληνικής (αλλά και της ευρωπαϊκής) κρίσης, η δέσμευση της χώρας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί τον βασικό άμεσο αίτιο της οικονομικής κατάντιας της χώρας.

Η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση – η σύγχρονη «Μεγάλη Ιδέα» της αστικής τάξης – αντί να αναβαθμίσει τον ελληνικό καπιταλισμό μέσα στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση του (παρά τα ψευδεπίγραφα ‘success stories’ που όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις έχουν διασαλπίσει).

Η ένταξη στην Κοινή Αγορά οδήγησε στην εκτεταμένη αποβιομηχάνιση με αδύναμους παραγωγικούς κλάδους (μεσαίας τεχνολογίας, χαμηλής προστιθέμενης αξίας και ισχυρής εξάρτησης από εισαγωγές) και ενίσχυση των πιο ευάλωττων από τις διεθνείς αναταράξεις υπηρεσιών (π.χ. τουρισμός). Παράγει επίσης μόνιμα προβλήματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών καθώς το εμπορικό ισοζύγιο είναι διαχρονικά ελλειματικό, ο δημόσιος δανεισμός είναι εξαρτημένος από τις διεθνείς αγορές και η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό είναι ενδημική.

Η ένταξη στο ευρώ επιδείνωσε όλα τα προβλήματα στην παραγωγική δομή της χώρας καθώς αφαίρεσε κρίσιμα εργαλεία νομισματικής πολιτικής και ταυτόχρονα περιόρισε καθοριστικά (στα πλαίσια του πλαισίου του Μάαστριχτ και των διαδοχικών τροποποιήσεων του) την δημοσιονομική πολιτική. Φυσικά, η βιομηχανική πολιτική καθώς και άλλα εργαλεία οικονομικής πολιτικής είχαν ουσιαστικά πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων ήδη από την ένταξη στην Κοινή Αγορά.

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 2008 και η επακόλουθη περιφερειακή κρίση της ευρωζώνης το 2010 αλλά και η κρίση του COVID-19 έπληξαν ανεπανόρθωτα τον ελληνικό καπιταλισμό. Χαρακτηριστικά, τo 2024 το ΑΕΠ της χώρας είναι κατά 25% μικρότερο από εκείνο του 2008 (σε σταθερές τιμές του 2010).

Επιπλέον, τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας έχουν πολλαπλασιασθεί. Η παραγωγική βάση εξακολουθεί να συρρικνώνεται (χαρακτηριστική η μετατροπή της εμβληματικής Χαλυβουργικής σε επιχείρηση logistics και το πρόσφατο κλείσιμο της υαλουργίας Γιούλα). Η φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό συνεχίζεται με ολοένα και περισσότερους ελληνικούς ομίλους να μεταθέτουν έδρα και δραστηριότητες στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα η εγχώρια επενδυτική δραστηριότητα κατευθύνεται σχεδόν ολοκληρωτικά στον τουρισμό και στο real estate. Ταυτόχρονα, αυξάνει η διείσδυση ξένων πολυεθνικών ομίλων στη χώρα και ο έλεγχος βασικών κλάδων και επιχειρήσεων). Η εκχώρηση του ΟΤΕ στο γερμανικό κεφάλαιο ήταν από τις πρώτες μεγάλες κινήσεις αυτού του τύπου. Από τότε έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι, με πρόσφατα παραδείγματα τον έλεγχο των ναυπηγείων από αμερικανικής αναφοράς κεφάλαια και την αυξανόμενη διείσδυση των ισραηλινών στην αμυντική βιομηχανία (εκτός από το real estate). Η σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών δείχνει πως οι επιλογές της ΕΕ για ιδιωτικοποιήσεις, δημιουργία ανταγωνισμού αλλά και παρασκηνιακού μοιράσματος τομέων σε μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις οδήγησε στην κατάπτωση του σιδηροδρομικού δικτύου. Η παράλογη αθλιότητα του διαχωρισμού των υποδομών από τα μεταφορικά μέσα – γνωστή ευρωπαϊκή συνταγή για την υποτιθέμενη αύξηση του ανταγωνισμού – έχει οδηγήσει και στη χώρα μας (αλλά και πανευρωπαϊκά) σε πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα. Το αναγκαίο αίτημα για επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων και λειτουργία τους σύμφωνα με τα συμφέροντα της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της κοινωνίας (κάτι που ακόμη και το ΚΚΕ υποκριτικά αρνείται) προσκρούει άμεσα στις επιταγές της ΕΕ.

Αλλά και στον κρίσιμο τομέα της ενέργειας – που έχει άμεσες και οδυνηρές επιπτώσεις στο λαϊκό εισόδημα – είναι οι επιταγές της ΕΕ – σε αρμονία φυσικά με τα εγχώρια ληστρικά καπιταλιστικά συμφέροντα – που έχουν οδηγήσει στην εκτίναξη των τιμών. Η αποσάθρωση της δημόσιας ΔΕΗ, η είσοδος ιδιωτικών ομίλων και – πάνω απ’ όλα – το χρηματιστήριο τιμών της ενέργειας (που κάνει τις τιμές ρουλέτα για τους λαϊκούς καταναλωτές και καζίνο για τους καπιταλιστές) είναι δημιουργήματα της ΕΕ. Για να ελεγχθούν και να μειωθούν οι τιμές της ενέργειας είναι αναγκαία η επιστροφή σε ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα που να λειτουργεί σύμφωνα με τα συμφέροντα της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της κοινωνίας. Φυσικά, αυτό είναι αδύνατον μέσα στα ευρωενωσιακά πλαίσια καθώς παραβιάζει τους «κανόνες του ανταγωνισμού».

Φυσικά, τα προβλήματα του ελληνικού καπιταλισμού τα πληρώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Τα μνημόνια ΕΕ-ΔΝΤ ενίσχυσαν δραματικά αυτή την τάση ιδιαίτερα στα μισθολογικά και εργασιακά ζητήματα.

Ακόμη και το ΙΟΒΕ αναγνωρίζει ότι ο πραγματικός μέσος μισθός (σε σταθερές τιμές του 2022) μειώθηκε την περίοδο 2010-2022 κατά 30%.

Ο πληθωρισμός της τελευταίας περιόδου – που πυροδοτήθηκε σαν πληθωρισμός κερδών («απληστίας) με κυβερνητική συνενοχή – έχει πλήξει καίρια το εργατικό εισόδημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο μέσος ετήσιος μισθός (σε σταθερές τιμές 2022) μειώθηκε από τα 17.220 ευρώ το 2021 σε 16.174 ευρώ το 2022. Δηλαδή χάθηκε ένας μηνιαίος μισθός περίπου.

Συνολικά, παρά τα κυβερνητικά ψίχουλα της τελευταίας περιόδου, το 2022 η Ελλάδα έχει τον χαμηλότερο μέσο ετήσιο μισθό στην ΕΕ (Statista).

Η ανεργία παραμένει υψηλή και ιδιαίτερα η ανεργία των νέων. Από την προ-μνημονίων εποχή έχουν χαθεί περίπου 300.000 θέσεις εργασίας («brain drain» αλλά και κλασσική μετανάστευση). Οι πρόσφατοι κυβερνητικοί διθύραμβοι για μείωση της είναι εντελώς μυθοπλαστικοί. Η μείωση δεν οφείλεται στο ότι αυξήθηκαν οι θέσεις εργασίας αλλά στο ότι μειώθηκε το ενεργό εργατικό δυναμικό (που υπολογίζονται ως όσοι αναζητούν εργασία μέσα σε μία χρονική περίοδο αναφοράς). Η εξαίρεση από το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι κάποιος δεν θέλει να δουλέψει αλλά ολοένα και περισσότερο σημαίνει ότι οι εργασίες που βρίσκει «δεν αξίζουν τα λεφτά τους».

Το ζήτημα της αποδέσμευσης της χώρας από την ΕΕ οφείλει να αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος αλλά και του κομμουνιστικού μεταβατικού προγράμματος.

«Κοινωνικές επιστήμες: είδος υπό εξαφάνιση;» – εκδήλωση Παντειέρα-Attac, 23/4/2024, 5.30μμ Πάντειο

Η φοιτητική παράταξη Παντειέρα-Attack του Παντείου Πανεπιστημίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Κοινωνικές επιστήμες: είδος υπό εξαφάνιση;» την Τρίτη, 23/4/2024, 5.30μμ στον κήπο του Παντείου.

Ομιλητές:

Καλούσης Ακρίτας (καθηγητής Κοινωνιολογίας σε ΓΕΛ)

Μαυρουδέας Σταύρος (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Παντείου Πανεπιστημίου)

Workgroup for ‘Political Economy of Inequality and Social Policy’ – WAPE 2024, 2-4 August 2024, Panteion University

“Political Economy of Inequality and Social Policy”

Call for Papers

for the 17th WAPE Forum

Workgroup for

“Political Economy of Inequality and Social Policy”

2-4 August, Panteion University

Christos Papatheodorou & Zois Gerasimos Katsimigas

Since the Industrial Revolution, the question of income distribution and its resulting economic inequality has evolved through distinct stages, becoming a prominent object of both scholarly inquiry and social policy. The relative weight accorded to inequality has fluctuated throughout history, reflecting the socio-political context and the prevailing economic perception of each era. Attitudes towards economic inequality have oscillated between positioning it as a fundamental social concern, attributing it to individual choices, justifying redistributive policies through its existence, and, more recently, neglecting it in favor of economic growth. This workgroup of the WAPE Forum aims to examine the historical evolution of income distribution analysis and to reassert economic inequality and related social policies as a central concern of economic policy and political discourse.

The unequal distribution of income between social classes (i.e., working class and capitalists) was the central issue of Political Economy. Besides, fluctuations in the functional income distribution (i.e., the distribution of income among the various factors of production) due to social stratification in the late 19^th century directly reflected the rise in personal income inequality. In the aftermath of the World Wars, the dominance of Keynesian Economics with the expansion of social protection and the implementation of redistributive policies contributed to a significant reduction in economic inequality in developed countries. The latter, accompanied by a relatively stable distribution of national income between labor and capital, has led many researchers to downplay inequality as a social concern and focus more on individual factors to understand it. The strengthening of Neoliberalism in the last quarter of the 20^th century completely displaced concerns about economic inequality, while distribution and redistribution policies were often seen as obstacles to economic growth.

Neoliberal policies have been associated with increasing inequality, a phenomenon that has gained wider acceptance among researchers only in the last two decades. However, by focusing on specific factors (e.g., the income of the top 1%), most research within Mainstream Economics fails to capture the complex interaction between inequality, the macroeconomic environment, and the functional income distribution. Consequently, this narrow focus also obscures the overall impact of inequality on economic activity, effectively sidelining the critical issue of income distribution from core social policy considerations. Given the recent economic crises and their lingering effects on inequality, a comprehensive understanding of the phenomenon is crucial for developing effective social policies to alleviate poverty and deprivation and to preserve social cohesion in the long term.

Topics of Interest:

We invite submissions addressing various aspects of economic inequality, including but not limited to:

1. Historical overview of the evolution of economic inequality
2. Political Economy of income distribution
3. Economic inequality and the macroeconomy
4. Welfare states and inequalities
5. Social protection policies and economic growth
6. Functional and personal income distribution
7. Poverty and social deprivation
8. Social mobility and inequality
9. Employment and inequality
10. Demographic changes and inequality

Submission Guidelines:

Abstracts and full papers should be submitted to wape2024@panteion.gr with the subject line “Political Economy of Inequality and Social Policy”.

• Abstracts (up to 300 words) should clearly outline the research question, methodology, data sources, findings, and their significance to the broader theme of the conference.
• Please include a brief biography (up to 150 words), highlighting your academic affiliation and key research interests.

Important Dates:

• Abstract Submission Deadline: 29 April 2024
• Notification of Acceptance: 20 May 2024
• Full Paper Submission Deadline: 1 July 2024

Workgroup for Marxist Macroeconomic Modelling – CfP for the 17th WAPE Forum, 2-4 August, Panteion University

Workgroup for Marxist Macroeconomic Modelling

Call for Papers

for the

17th Forum of the World Association for Political Economy

‘Political Economy vs Economics in a turbulent multipolar world 2-4 August 2024, Panteion University, Athens, Greece

Macroeconomic modelling plays an important role for both socialist and capitalist economies. Particularly for the former macroeconomic modelling is crucial for economic planning. Macroeconomic modelling – geared especially towards economic policy – has a long and turbulent course within the science of the economy. This workgroup of the WAPE Forum aims to study this course and to promote macroeconomic modelling within the Marxist tradition.

All economic models are by their very nature simplifications of reality that are based on a set of assumptions that reflect the fundamental hypotheses of the modeler. In recent years Mainstream Economics – both Neoliberal and New Keynesian – have embraced Dynamic Stochastic General Equilibrium (DSGE) models (that is a class of models that bases its outcomes on microeconomic principles and behavioural assumptions that are directly derived from mainstream economics core assumptions). However, Marxist Political Economy argues that these Mainstream Economics assumptions misrepresent actual human behaviour, disregard social relations and are fundamentally unrealistic. On the other hand, whilst Marxist Political Economy was a pioneer in economic modelling, during the recent decades has somehow lapsed behind in expanding and developing its macroeconomic modelling intuitions.

As we navigate through a turbulent multipolar world, characterized by rapid geopolitical shifts and economic uncertainties, the relevance and accuracy of economic models come under scrutiny. The insights of Marxist Political Economy on the subject can be a valuable contribution in the discussion. Focusing on subjects such as the effect of variations in the historical evolution institutions, of sectoral variations in the level of competition, or the effects of variations in the distribution of income and wealth, etc. is critical for the reorientation of economic models towards realism and the formation of economic policies opposing capitalist exploitation and supporting socialist transition.

Topics of Interest:

We invite submissions addressing various aspects of macroeconomic modelling, including but not limited to:

1. History of macroeconomic modelling
2. Marcoeconomic models for economic policy: from Fel’dman and Tibergen to nowadays
3. Modelling different conceptions of competition
4. Modelling different conceptions of economic agents (classes, individuals etc.)
5. Modelling changes in the distributions of income and wealth
6. Modelling international economic relations (trade, portfolio and investment flows, exchange rates, capital flights etc.) and imperialist conflicts
7. Modelling economic development and socialist transition: from A.Lewis and E.Preohbrazhensky to nowadays

Submission Guidelines:

Abstracts and full papers should be submitted to wape2024@panteion.gr with the subject line Marxist Macroeconomic Modelling.

• Abstracts (up to 300 words) should clearly outline the research question, methodology, data sources, findings, and its significance to the broader theme of the conference.
• Please include a brief biography (up to 150 words), highlighting your academic affiliation and key research interests.

Important Dates:

• Abstract Submission Deadline: 29 April 2024
• Notification of Acceptance: 20 May 204
• Full Paper Submission Deadline: 1 July 2024

IS THERE A RETURN OF INDUSTRIAL POLICY WITHIN MAINSTREAM ECONOMICS? – S.Mavroudeas, SPEC-2024

I will present, as an invited speaker, a paper at the IX ST. PETERSBURG INTERNATIONAL ECONOMIC CONGRESS (SPEC), 4-5/4/2024.

The theme of my presentation is ‘IS THERE A RETURN OF INDUSTRIAL POLICY WITHIN MAINSTREAM ECONOMICS?’

The conference is organised by the S.Y. WITTE INSTITUTE FOR NEW INDUSTRIAL DEVELOPMENT, the FREE ECONOMIC SOCIETY OF RUSSIA and the INTERNATIONAL UNION OF ECONOMISTS

“Κοινωνική Ασφάλιση – Συνταξιοδοτικό & Αμοιβές της εργασίας στο Δημόσιο” – Ρέθυμνο 11/3/2024

Εκδήλωση Κοινωνικού Πολύκεντρου ΑΔΕΔΥ στο Ρέθυμνο “Κοινωνική Ασφάλιση – Συνταξιοδοτικό & Αμοιβές της εργασίας στο Δημόσιο”

Το Κοινωνικό Πολύκεντρο σε συνεργασία με την ΑΔΕΔΥ και το Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Ρεθύμνου συνδιοργανώνουν εκδήλωση στο Ρέθυμνο με θέμα «Κοινωνική Ασφάλιση – Συνταξιοδοτικό & Αμοιβές της εργασίας στο Δημόσιο»τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στις 18:00 στο Επιμελητήριο Ρεθύμνου (Εμμ. Πορτάλιου 23). 

Το θέμα θα αναπτύξουν ο κ. Στ. Μαυρουδέας, Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, η κα Αικ. Σαρκινιώτη, στέλεχος του e-ΕΦΚΑ σε τηλεδιάσκεψη και ο Πρόεδρος του Κοινωνικού Πολύκεντρου, κ. Γ. Γιούλος.

Ένα παλιό αλλά επίκαιρο κείμενο για την απάτη της «αξιολόγησης»

Ο όρος «αξιολόγηση» δεν υπάρχει σε κανένα θεσμικό κείμενο τόσο της ΕΕ όσο και των προτάσεων νόμου της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτού υπάρχει ο όρος «διασφάλιση ποιότητας». Είναι χαρακτηριστικά τα σχετικά κείμενα του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Διασφάλιση της Ποιότητας στην Εκπαίδευση (ENQA) που αποτέλεσε και τον σύμβουλο της ΕΕ στην σύνοδο του Μπέργκεν. Τα σχετικά μέτρα δεν μιλούν για την πιο εύηχη ελληνικά «αξιολόγηση» αλλά για «διασφάλιση της ποιότητας» (δηλαδή κάτι σαν ISO) και παραπέμπουν άμεσα σε εμπορικά προϊόντα. Θεωρείται ότι η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να οργανωθεί σαν αγορά όπου υπάρχουν «εταιρικοί συμμέτοχοι» (stakeholders – που υποτίθεται ότι είναι το σύνολο των φορολογούμενων πολιτών), παράγεται ένα εμπορεύσιμο προϊόν (εκπαιδευτικές υπηρεσίες) και πρέπει να διασφαλισθεί η ποιότητα και η τιμή του.

Ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποιείται ο πρώτος είναι γιατί ο δεύτερος εγείρει εύλογα ερωτήματα ενώ ο πρώτος εξυπονοεί ότι όποιος διαφωνεί είναι εξ ορισμού αναξιοκράτης. Συγκεκριμένα η προπαγανδιστική χρήση του όρου «αξιολόγηση» βασίζεται σε δύο καταφανή ψεύδη.

Το πρώτο ψεύδος είναι ότι δεν υπάρχουν σήμερα διαδικασίες αξιολόγησης (δηλαδή ορισμού στόχων, διαδικασιών επίτευξης τους και τελικής αποτίμησης τους). Κάθε οργανισμός έχει – σωστούς ή λανθασμένους, επαρκείς είτε ανεπαρκείς – τέτοιους μηχανισμούς αλλιώς δεν μπορεί μακροπρόθεσμα να επιβιώσει. Φυσικά σε καμία περίπτωση οι διαδικασίες αυτές δεν είναι κοινωνικά ουδέτερες αλλά πάντα εκφράζουν ταξικά συμφέροντα και συσχετισμούς. Στην ανώτατη εκπαίδευση υπάρχουν τέτοιοι μηχανισμοί τόσο όσον αφορά γενικά τα πανεπιστήμια (για παράδειγμα η μονίμως διαψευδόμενη υπόσχεση για χρηματοδότηση τους στο 5% του ΑΕΠ συνιστά ένα τέτοιο στοιχείο). Επίσης, όσον αφορά τους πανεπιστημιακούς περνούν περισσότερες από ότι συνάδελφοι στο εξωτερικό διαδοχικές διαδικασίες κρίσεις.

Το δεύτερο ψεύδος είναι ότι αυτές οι διαδικασίες αποτίμησης έργου είναι διαβλητές γιατί δεν υπάρχουν εξωτερικοί κριτές. Έχει ενδιαφέρον η υποκρισία αυτού του επιχειρήματος. Tο πρώτο ερώτημα είναι για ποιο λόγο χρειάζεται εξωτερικός διασφαλιστής ποιότητας εφόσον ο κρινόμενος θέτει ο ίδιος τις δυνατότητες, τους στόχους και τις διαδικασίες (σύμφωνα με τις αρχές διασφάλισης ποιότητας); Αν ο θέτων τους στόχους το πράττει εντίμως τότε γιατί δεν μπορεί να το κρίνει και ο ίδιος; Αν ο λόγος είναι το γραφειοκρατικό κόστος, αυτό έχει αποδειχθεί – ιδιαίτερα στην αγγλοσαξωνική διαδικασία – ότι είναι μεγαλύτερο. Αν ο λόγος είναι ότι οι εξωτερικοί αξιολογητές είναι πιο ειδικοί και καλύτεροι, πρόκειται για προφανές ψεύδος. Έχουν ήδη δημιουργηθεί ιδιωτικές ενώσεις (ενώ στις ΗΠΑ είναι κανονικές εταιρείες) που λειτουργούν ως διασφαλιστές ποιότητας της εκπαίδευσης. Πρόκειται για κριτές «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» που κάθε άλλο παρά ειδικοί επί της ουσίας είναι. Αν ο λόγος είναι η ύπαρξη ομάδων συμφερόντων, ο φαβοριτισμός και οι πελατειακές σχέσεις μέσα στο πανεπιστήμιο, αυτά κάλλιστα μπορεί να υπάρξουν και με εξωτερικούς κριτές. Αν κάτι θα αλλάξει είναι ότι τέτοιες δυνατότητες θα έχουν μόνο ισχυρά πανεπιστημιακά, κρατικά και κοινωνικο-οικονομικά κέντρα και όχι η οποιαδήποτε πανεπιστημιακή φατρία. Η διαπλοκή και ο φαβοριτισμός θα υπάρχει σε πολύ ψηλότερα επίπεδα, για πιο κρίσιμες περιπτώσεις και ταυτόχρονα θα είναι περισσότερο αδιαφανή (και άρα θα επισύρουν πιο δύσκολα την δημόσια κατακραυγή). Ταυτόχρονα, τα κυρίαρχα συμφέροντα για να επιβληθούν δεν θα χρειάζεται να διαμεσολαβούνται από ενδιάμεσα συμφέροντα πανεπιστημιακών φατριών αλλά θα επιβάλλονται με μικρότερο κόστος (λόγω της περιστολής της διαμεσολάβησης), πιο απρόσωπα και γι’ αυτό πιο λειτουργικά. Αν ο λόγος είναι ότι δεν μπορούν κριτές και κρινόμενοι να είναι οι ίδιοι τότε αυτό είναι το λιγότερο ασυνεπές και σίγουρα υποκριτικό. Είναι χαρακτηριστικό του αδιεξόδου αυτής της λογικής το εξής: αν πάντα χρειάζεται ένας εξωτερικός κριτής τότε ποιος θα κρίνει τους κριτές; Μπροστά σε αυτό το λογικό αδιέξοδο η ENQA καταλήγει στο εξής υποκριτικό σόφισμα: περιοδικά η μία ένωση διασφαλιστών ποιότητας θα κρίνει τις άλλες. Φυσικά εδώ η απαίτηση περί εξωτερικότητας δολίως εξαφανίζεται.

Η επιβολή του μηχανισμού της διασφάλισης ποιότητας θα έχει μία σειρά αντιδραστικές συνέπειες.

Πρώτον, παρά τις διαψεύσεις – και όπως δείχνει η εμπειρία του αγγλοσαξωνικού συστήματος – αργά ή γρήγορα ο μηχανισμός αυτός θα συνδεθεί με ένα σύστημα ποινών και επιβράβευσης (μέσω της κρατικής χρηματοδότησης). Αυτό θα οδηγήσει σε μία αριστοκρατική ιεράρχηση μεταξύ των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων – όπως άλλωστε η συζήτηση περί «κέντρων αριστείας» υποδηλώνει. Πρακτικά θα επικρατήσει η εξαιρετικά αντιδραστική λογική «οι καλοί να γίνουν καλύτεροι και οι κακοί χειρότεροι» καθώς θα επιβραβεύει αυτούς που πάνε καλά και θα τιμωρεί αυτούς που αποτυγχάνουν με αποτέλεσμα οι τελευταίοι – αν δεν μπορέσουν να περάσουν ένα κατώφλι – ουσιαστικά να οπισθοδρομούν ακόμη περισσότερο.

Δεύτερον, θα δημιουργήσει συνθήκες «επιστημονικού μακαρθισμού» καθώς γνωστικά αντικείμενα και επιστημονικές προσεγγίσεις που είναι μη-χρήσιμα ή κριτικά προς το σύστημα θα εξοβελισθούν συστηματικά στις παρυφές ή και εκτός πανεπιστημίου. Στον χώρο της Οικονομικής Θεωρίας η επιβολή διάφορων λιστών «έγκριτων περιοδικών» – υποτίθεται με κριτήριο ποια διαβάζονται ή αναφέρονται πιο πολύ – είναι γνωστό ότι οδηγεί στον εξοβελισμό όχι μόνο της Μαρξιστικής Πολιτικής Οικονομίας αλλά και ακόμη Κεϋνσιανών, Θεσμιστικών και άλλων προσεγγίσεων καθώς επίσης και στην περιθωριοποίηση ολόκληρων γνωστικών αντικειμένων (π.χ. Ιστορία Οικονομικής Σκέψης).

Τρίτον, προοπτικά θα ανοίξει ο δρόμος για τον κατακερματισμό του σώματος των μελών ΔΕΠ και την δημιουργία πολλών διαφορετικών κατηγοριών πανεπιστημιακών. Κάθε μία από αυτές θα έχει διαφορετικό μισθολόγιο και διαφορετικές διοικητικές αρμοδιότητες και δυνατότητες εξέλιξης. Φυσικά αυτό θα υπονομεύσει κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης.

Call for Papers: 17th WAPE Forum, Athens 2-4 August 2024

17th Forum of the World Association for Political Economy

‘Political Economy vs Economics in a turbulent multipolar world

2-4 August 2024, Panteion University, Athens, Greece

The 17^th WAPE Forum will be held 2-4 August 2024 at Panteion University, Athens, Greece. It is co-organised by WAPE (World Association of Political Economy – http://www.wapeweb.org/) and GAPE (Greek Association of Political Economy – https://politicaleconomy.gr/main/en ) and hosted by the Panteion University of Social and Political Sciences (https://www.panteion.gr/en/).

The broad theme of the conference focuses on the long-standing controversy between the two main alternative traditions in economic analysis: Political Economy and Economics. Economics (with their individualistic, non-social view of the economy) have historically failed to grasp how economies work and forecast and why, how and when economic crises occur. On the other hand, Political Economy and especially its Marxist variant (proposing a social and historical understanding of the economy, linking economic analysis to social and political factors and to class struggle) has been far more successful in comprehending the actual workings of the economy and in analyzing economic crises. Economics’ shortcomings have become even more pronounced as the 21^st century ushered a period of global political and economic turbulence (economic crises erupt with an increasing frequency, geopolitical conflicts multiply and take increasingly violent forms) which they continue to fail to understand. Nevertheless, their dominance of academia and policy-making centers, especially in the West, continues uninterrupted because of their classless approach and their unbashful support for the capitalist system. The small cosmetic changes from Neoliberalism to neoconservative New Keynesianism do not amount to a serious change of perspective and continue to misapprehend the real modus operandi of contemporary societies and their economies. Nevertheless, there is growing unrest within both the academia and the society with this failed dominance. Political Economy is the main approach towards which all those dissatisfied with Economics turn.

This conference aims to juxtapose Political Economy and Economics and contrast their positions on the various fields and areas of economic analysis. In particular, it aims to attract towards Political Economy the dissatisfaction with Economics of a growing mass of scientists and students. In this vein and within its broad theme, WAPE 2024 invites all contributions that enrich the perspective of Political Economy.

Indicatively but not exclusively, proposed papers can touch upon the following issues:

1. Contemporary controversies in Macroeconomics between Neoclassicism, Keynesianism and Marxism:
2. Neoliberalism, New Keynesianism and the New Macroeconomic Consensus
3. Marxism and macro-economic modelling
4. Curriculum reform in Economics: How Political Economy can challenge Economics’ dominance of university curricula.
5. History of Political Economy
6. Economic History
7. Theory of stages and periodization of capitalism
8. Theories and analyses of economic crisis
9. Profitability, crises and economic cycles
10. Race, class and gender
11. Methodology of economic analysis
12. Trends and challenges in contemporary economic policy:
13. Neoconservative economic policies
14. Economic planning, fiscal and monetary policies reconsidered
15. A return of industrial policy?
16. Noönomy and contemporary Russian contribution to the economic policy debate
17. Modernization theory and the Chinese contribution
18. Marxism and the Political Economy of money and finance:
19. Contemporary capitalism and transformations of the financial system
20. Fictitious capital and the contemporary changes in the production-circulation nexus
21. Central banking in contemporary capitalism
22. US hegemony and de-dollarisation
23. The political economy of crypto-currencie
24. Labour process, markets and the Political Economy of Work
25. Labour movement and Trade Unions
26. Exploitation, flexibility of labor and unemployment
27. The current state of Labour Process Theory
28. Automation, AI and their impact on unemployment, income distribution and the economic cycles
29. Platforms, casualization of labour and the contemporary workplace
30. The Political Economy of Social Policy
31. Austerity and the welfare system
32. Poverty and inequality
33. The pensions system and its neoconservative reforms
34. The Political Economy of education:
35. Commodification of education
36. Class barriers and education
37. Student debt
38. The entrepreneurial university
39. The Political Economy of Health Policies:
40. Inequalities and class barriers in health provision
41. The new emerging epidemics and the experience of the COVID-19
42. Public vs private healthcare sectors
43. Environmental Political Economy:
44. Climate change and class struggle
45. Capitalism’s metabolic rift
46. Imperialist and geopolitical conflicts and the climate
47. Urban and regional Political Economy:
48. The city-countryside contradiction in contemporary capitalism
49. Labour geographies
50. Law and Political Economy
51. Geopolitical Economy: globalization or imperialism? Development or war?’
52. International conflicts and imperialism
53. The retreat of US hegemony and the emergence of a multi-polar world system
54. The Political Economy of capital flows
55. BRICS, the newly emerging economies and the world economy
56. Global value chains and transnational corporations
57. Political Economy of foreign direct investment (FDI)
58. International Political Economy
59. Political Economy of European integration:
60. Is the Eurozone crisis over?
61. European Union: from aspiring to become the new economic superpower falling behind?
62. Divisions and conflicts within the European integration – euro-centre versus euro-periphery in the 21^st century
63. Development studies at an impasse
64. The developmental state after the Post-Washington Consensus
65. Role and policies of international organizations (IMF, WB, WHO, UNHCR, UN etc.)
66. Development and underdevelopment in the 21^st century
67. Country case studies

On these, but also on other subjects, WAPE encourages the formation of work groups that continue to co-operate beyond the period of the conference. WAPE will support these workgroups by hosting them on its webpages and promoting their work.

WAPE also encourages the proposal of a series of panels on subjects within the broad scope of the conference. Colleagues or groups that are interested in organizing such panels should contact the Organisation Committee directly (via WAPE2023@panteion.gr ).

Additionally, the 17^th WAPE Forum will include a Young Scholars’ Section. Ongoing PhD students can apply to present mature parts of their work within this section. The rate for students (50 euros) applies in the case of the Young Scholars’ Section.

Official Language: The official language of the Forum is English.

Publication Possibilities: All accepted and submitted papers will be published as an e-book with ISBN. Best papers will be considered for publication in the World Review of Political Economy (http://www.plutojournals.com/wrpe/) and the International Critical Thought (https://www.tandfonline.com/loi/rict20) after passing the peer refereeing process.

HOW TO APPLY

Send a paper abstract (500 words) and your full curriculum vitae in English to WAPE2024@panteion.gr by 29 April 2024. Acceptance letters and instructions for registration will be sent out by 20 May 2024. The structure and the schedule of registration fees are detailed below. Full papers must be submitted by 1 July 2024.

You are also welcome to propose other topics on the theme.

There is also the option to apply to attend the forum without presenting a paper. In that case, you will be sent an invitation letter for visa purposes etc. upon registration and payment of registration fees.

Important dates

• Deadline for abstract proposals: 29 April 2024
• Notice of acceptance: 20 May 2024
• Deadline for full paper: 1 July 2024

Registration fees

• 140 euros: for online payment before 30 May 2024
• 170 euros: for online payment before 20 July 2024
• 200 euros: for online payment after 20 July 2024 or on-site payment
• 50 euros: reduced rate for unemployed, retired and students for online payment before 30 May 2024

Additionally, a WAPE membership fee is required. Payment of the membership fee should be made together with the registration fee.

• Standard Membership is US$30 per year. Standard members receive free digital copies of the organization’s peer reviewed academic journal, World Review of Political Economy (WRPE), which is published four times a year. Selected articles are published on WAPE’s websites. They have opportunities for translating and publishing selected books and articles in China and for invitations to a variety of conferences in various countries and lecture tours in China.
• Council Membership is US$100 per year.. Council Members have priority over all the benefits offered by WAPE for Standard Members. They get both free digital copies and hard copies of the World Review of Political Economy (WRPE). Council Members are required to submit one paper to or call for one paper for WRPE, and review one paper for WRPE per year.
• Low-income Membership is a discretionary rate of US$10 for students, unemployed people, and part-time workers on reduced income.

WAPE. The World Association for Political Economy, registered in Paris, is an international academic organization founded by Marxist economists and related groups around the world. The mission of WAPE is to utilize modern Marxist economics to analyze and study the world economy, reveal its laws of development, and offer policies to promote economic and social progress on the national and global levels. WAPE has held its annual forums in many countries. Participants in past WAPE forums have come from more than 60 countries across Asia, Australia, Africa, Europe, and North and South America.

WRPE. The World Review of Political Economy is a peer-reviewed quarterly journal of Marxist Political Economy sponsored by WAPE and published by Pluto Journals. For more information including types of submissions that will be considered, please go to http://www.plutojournals.com/wrpe/.

WAPE Awards:

• The Distinguished Achievement Award of World Political Economy of the 21st Century, established by WAPE, has been granted annually since 2009 to recognize outstanding books and articles in political economy published since 2001. It is intended to promote research of modern political economy around the world by granting this award to those who have made important innovations in the theories or methodology of political economy.
• The Marxian Economics Award, established by WAPE in 2011, is given to recognize an outstanding lifetime record of achievement in political economy. Its purpose is to promote the development of research of Marxist economics around the world by granting this award to those who have made important innovations in the research of theories, methodology, and application of Marxist economics.

Διαδικτυακή εκδήλωση της ΔΟΕ την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, «Όροι διαβίωσης και συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Η επίδρασή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία»

Διαδικτυακή εκδήλωση της ΔΟΕ την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, «Όροι διαβίωσης και συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Η επίδρασή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία». Εισηγητές: 1. Σταύρος Μαυρουδέας, Καθηγητής Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. 2. Βασίλης Τσάφος, Καθηγητής του Τμήματος Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Ε.Κ.Π.Α. 3. Απόστολος Καψάλης, Επ. Καθηγητής Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου.