Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία στις ευρωεκλογές

Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία στις ευρωεκλογές έχει ως εξής:

Αγγελόπουλος Ιωάννης Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Πάτρα

Αναστασιάδης Αναστάσιος (Τάσος) Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης

Ασλανίδη Παρθένα (Θένια) γιατρός στο Αττικό νοσοκομείο, Συντονιστικό Νοσοκομείων

Βαφειάδου Ελένη δημοτική σύμβουλος Περιστερίου, μέλος Δ.Σ. αρχιτεκτόνων Ν. Αττικής και αντιπροσωπείας ΤΕΕ, στέλεχος ΕΚΚΕ       

Βουρεκάς Κωνσταντίνος αρχιτέκτονας, πρόεδρος τμήματος Αττικής Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ)

Γκίκα Λουΐζα νοσοκομειακή γιατρός, Γιάννενα, μέλος Δ.Σ. Ε.Ι.Ν.Η.

Διαβολάκης Αθανάσιος μέλος ΔΣ ΟΙΕΛΕ, πρώην δημοτικός σύμβουλος Πειραιά, Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δραγανίγος Αντώνιος ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος της Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δώδου Λήδα Μαρία ιστορικός, Θεσσαλονίκη

Ζουρμπάκη Ανδρομάχη (Μάχη) γιατρός, μέλος Αριστερής Κίνησης Περιστερίου         

Ζώτος Δημήτριος δικηγόρος, Πολιτική Αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος σε δίκες της Χρυσής Αυγής, Π.Σ.Ο. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Θεοχαροπούλου Κωνσταντίνα φιλόλογος, αντιπρόεδρος ΣΕΦΚ-Κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων στην Ιδ. Εκπαίδευση

Θωίδου Αικατερίνη δημοτική σύμβουλος Νίκαιας-Ρέντη

Ιωακείμογλου Ηλίας οικονομικός αναλυτής

Κάτσαρης Παναγιώτης πρόεδρος του πανελλήνιου Συλλόγου εργαζομένων ΕΛΓΟ- ΔΗΜΗΤΡΑ, Πελοπόννησος

Κίχη Σοφία ιδιωτική υπάλληλος, Κύπρος

Κοιλάκου Σταυρούλα (Σύλβια) πολιτικός μηχανικός, πρώην μέλος ΔΣ του ΕΚΑ, μέλος Π.Ε. ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και της Κ.Σ.Ε. ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Κοσίνας Χρήστος πρόεδρος σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) Αχαΐας, βιολόγος-υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πατρών

Κούρλα Μιχαέλα βιολόγος, υποψήφια διδακτόρισσα του ΕΚΠΑ, μέλος πανελλαδικού σωματείου εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ), μέλος Κ.Σ. της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Κωνσταντίνου Πέτρος Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), πρώην δημοτικός σύμβουλος Αθήνας

Λαθήρας Ιωάννης δημοτικός σύμβουλος Συκεών-Νεάπολης, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης

Λιαμπότης Σωτήριος οικοδόμος, μέλος της επιτροπής ενάντια στις εξορύξεις την Ήπειρο

Λιόντου Αγάπη Κωνσταντίνα μεταπτυχιακή φοιτήτρια Πάτρα, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Πάτρας

Λοΐζος Ηλίας, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων δήμου Ηρακλείου Αττικής, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕ-ΟΤΑ, πρώην περιφερειακός σύμβουλος Αττικής

Λυσικάτου Ζαννέτα  γιατρός στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, πρώην μέλος Γενικού Συμβουλίου ΠΟΕΔΗΝ

Μαματσή Άννα ιδιωτική υπάλληλος Χανιά

Μανίκας Σταύρος εργαζόμενος στις συγκοινωνίες, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου ΟΑΣΑ

Μαυρουδέας Σταύρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μεγαλοοικονόμου Θεόδωρος ψυχίατρος, μέλος της Πρωτοβουλίας για ένα πολύμορφο κίνημα στην Ψυχική Υγεία, Κοινωνικό Ιατρείο Ιλίου

Μονάκη Ροδούλα (Ρόζυ) ηθοποιός, αγωνίστρια στον χώρο των καλλιτεχνών, μέλος του ΣΕΗ

Μπικάκη Μαρία συνταξ. τραπεζοϋπάλληλος, εκλεγμένη σύνεδρος ΟΣΤΟΕ, μέλος συντονιστικού ΚΕΔΔΑ, Αριστερής Παρέμβασης Βύρωνα, συλλογικοτήτων για δικαιώματα χώρου, περιβάλλοντος

Μπουρίτη Γαρυφαλλιά (Λίλιαν) ψυχολόγος, Κίνηση Απεργιακή 8 Μάρτη

Πάλλιου Χριστίνα αρχιτέκτων μηχανικός, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών

Σάουα Σάλμα εκπρόσωπος Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας

Σκούφογλου Νικόλαος γιατρός, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος

Στεφανάκης   Δημήτριος αρχιτέκτονας, Πρωτοβουλία Ενάντια στην Περιβαλλοντική Καταστροφή και την Κλιματική Αλλαγή Βόλου

Ταλαχούπης Νικόλαος οικοδόμος, μέλος του Δ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Τζιάρας Θρασύβουλος χημικός, εργαζόμενος σε φαρμακοβιομηχανία, Κομοτηνή

Τορπουζίδης Κωνσταντίνος μέλος Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσ/κης, συγγραφέας του βιβλίου «Ομοφυλοφιλία, σεξουαλικότητα και η πάλη για την απελευθέρωση»

Τριχιάς Κωνσταντίνος πολιτικός μηχανικός, μέλος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, μέλος της γραμματείας της Πρωτοβουλίας Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Τσιλιμπάρη Όλγα Αικατερίνη συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Κέρκυρα

Χάγιος Άγγελος χημικός μηχανικός, μέλος Π.Ε. του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

«Κοινωνικές επιστήμες: είδος υπό εξαφάνιση;» – εκδήλωση Παντειέρα-Attac, 23/4/2024, 5.30μμ Πάντειο

Η φοιτητική παράταξη Παντειέρα-Attack του Παντείου Πανεπιστημίου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Κοινωνικές επιστήμες: είδος υπό εξαφάνιση;» την Τρίτη, 23/4/2024, 5.30μμ στον κήπο του Παντείου.

Ομιλητές:

Καλούσης Ακρίτας (καθηγητής Κοινωνιολογίας σε ΓΕΛ)

Μαυρουδέας Σταύρος (καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Παντείου Πανεπιστημίου)

ΠΕΝΕΝ: Εκδήλωση για την Παλαιστίνη, Παρασκευή 3/11, 6.30μμ στην, Κολοκοτρώνη 132, 2ος όροφος, Πειραιάς

Εκδήλωση – συζήτηση για την Παλαιστίνη

Η ΠΕΝΕΝ και η Παλαιστινιακή Ένωση Εργαζομένων Ελλάδας διοργανώνουν εκδήλωση – συζήτηση ενάντια στην βάρβαρη επίθεση του Ισραήλ στην μαρτυρική Γάζα.

Ομιλητές:

– Μαρουάν Εμίλ Τουμπάσι (πρώην πρεσβευτής της Παλαιστίνης)

– Καπόπουλος Γιώργος (δημοσιογράφος)

– Μαυρουδέας Σταύρος (καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου)

– Παπακωνσταντίνου Πέτρος (δημοσιογράφος)

– Εισαγωγική τοποθέτηση ο πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ

Παρεμβαίνουν:

– Πρωτοβουλία αλληλεγγύης εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων στην Παλαιστίνη

– Εργατικό Κέντρο Πειραιά

– Εκπρόσωποι εργατικών Σωματείων

Συντονίζει ο δημοσιογράφος Γιάννης Κλάδης

Η εκδήλωση θα γίνει την Παρασκευή 3 Νοέμβρη, στις 6.30 μμ στην αίθουσα εκδηλώσεων Κολοκοτρώνη 132, 2ος όροφος, στον Πειραιά

On the anniversary of F.Engels death

On this day, August 5, 1895, the co-founder of Marxism, Friedrich Engels, died.

His contribution to both theoretical analysis and revolutionary politics was decisive, regardless of the fact that he himself chose to play «second fiddle».

Today, his contribution is under the attack of «spineless friends of Marxism». The key points of this attack are that:

(a) Marx was a liberal spirit who constantly investigated issues and who in the end probably did not have a firm opinion on many of them. Characteristically, these «friends of Marxism» argue that Marx had doubts, among other things, about the possibility of a revolutionary overthrow of capitalism and about the theory of economic crisis (based on the falling tendency of the rate of profit). Consequently, CAPITAL is an unfinished but also nfinishable (due to internal contradictions and problems) work. Of course, they imply that same is true of Marxism in general which was not a creation of Marx but an artificial construct of Engels.

(b) In contrast to Marx, Engels is presented as obsessively intent on creating a coherent theory of Marxism that would provide the basis for building communist workers’ parties and guide their revolutionary politics. Thus he is accused of essentially «writing» the second and third volumes of CAPITAL, forcing conclusions, distorting Marxist thoughts and concealing problems, gaps and contradictions.

In this attack against not only Engels but also against the very content and essence of Marxism, lead the way currents such as the German Neue Marx Lekture (with the control it acquired on MEGA thanks to of the German state) and well-publicized authors such as M.Heinrich and D. Harvey. At the forefront of their attack is the supposed existence of «many Marxisms». These currents essentially want a «dilution» of Marxism and especially a teething of it as a guide of working class politics autonomous from bourgeois centers. Essentially, they want marxists and communists as poor servants of the ‘left of capital’ (in Europe of social democracy and in the USA of the liberals of the Democratic Party).

Against this attack the best honor to Engels’ memory is to defend his work and especially his decisive contribution to revolutionary working-class politics.

In this context, on the 200th anniversary of the birth of Engels, a series of events and interventions were organized. Indicatively, I quote the links to some of them.

«Engels as a critic of capitalism and a theoretician of the revolution», Organized by: TETRADIA MARXISMO, e-CRISIS https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2021/01/05/%cf%84%ce%bf-video-%cf %84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%b1%ce% ba%ce%ae%cf%82-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce% b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-200/

‘Once Again on the Alleged Differences between Engels and Marx’ by S.Mavroudeas, International Critical Thought https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/12/15/once-again-on-the-alleged-differences-between- engels-and-marx-by-s-mavroudeas-international-critical-thought-50-free-copies/

The video of the Webinar on Friedrich Engels on the 200th anniversary of his birth – M.Roberts & S.Mavroudeas https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/11/29/the-video-of-the-webinar-on -friedrich-engels-on-the-200th-anniversary-of-his-birth-m-roberts-s-mavroudeas/

Friedrich Engels and his contribution to Marxism by S.Mavroudeas – HUMAN GEOGRAPHY https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/07/08/friedrich-engels-and-his-contribution-to-marxism-by-s-mavroudeas- human-geography/

Επέτειος θανάτου του Friedrich Engels

Σαν σήμερα, την 5η Αυγούστου του 1895, πέθανε ο συνιδρυτής του Μαρξισμού Friedrich Engels.

Η συνεισφορά του τόσο στην θεωρητική ανάλυση όσο και στην επαναστατική πολιτική υπήρξε καθοριστική, άσχετα με το γεγονός ότι ο ίδιος επέλεξε να κάνει το «δεύτερο βιολί».

Σήμερα, η συμβολή του αυτή βρίσκεται στο στόχαστρο της επίθεσης «άσπονδων φίλων του Μαρξισμού». Τα βασικά σημεία της επίθεσης αυτής είναι ότι:

(α) Ο Marx ήταν ένα φιλελεύθερο πνεύμα που ερευνούσε συνεχώς ζητήματα και που στο τέλος μάλλον δεν είχε σταθερή άποψη για πολλά από αυτά. Χαρακτηριστικά, αυτοί οι «άσπονδοι φίλοι του Μαρξισμού» διατείνονται ότι ο Marx είχε αμφιβολίες, μεταξύ άλλων, για την δυνατότητα επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και για την θεωρία οικονομικής κρίσης (που βασίζεται στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους). Κατά συνέπεια, το ΚΕΦΑΛΑΙΟ είναι ένα ανολοκλήρωτο αλλά και μη-δυνάμενο να ολοκληρωθεί (λόγω εσωτερικών αντιφάσεων και προβλημάτων) έργο. Φυσικά, το ίδιο ισχύει για τον Μαρξισμό εν γένει που δεν ήταν δημιούργημα του Marx αλλά τεχνητό κατασκεύασμα του Engels.

(β) Αντιθέτως με τον πρώτο, ο Engels ήταν εμμονικά στοχοπροσηλωμένος στην δημιουργία μιας συνεκτικής θεωρίας του Μαρξισμού που θα αποτελούσε την βάση δημιουργίας εργατικών κομμουνιστικών κομμάτων και θα οδηγούσε την επαναστατική πολιτική τους. Έτσι κατηγορείται ότι ουσιαστικά «έγραψε» τον δεύτερο και τον τρίτο τόμο του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ εκβιάζοντας συμπεράσματα, αλλοιώνοντας Μαρξικές σκέψεις και συγκαλύπτοντας προβλήματα, κενά και αντιφάσεις.

Σ’ αυτή την επίθεση ενάντια όχι μόνο στον Engels αλλά και στο ίδιο το περιεχόμενο και την υπόσταση του Μαρξισμού πρωτοστατούν ρεύματα όπως το Γερμανικό Neue Marx Lekture (με τον έλεγχο που απέκτησε ελέω γερμανικού κράτους στα MEGA) και πολυδιαφημισμένοι κονδυλοφόροι όπως ο M.Heinrich και ο D.Harvey. Προμετωπίδα της επίθεσης τους είναι η υποτιθέμενη ύπαρξη «πολλών Μαρξισμών». Τα ρεύματα αυτά ουσιαστικά θέλουν μία «αραίωση» του Μαρξισμού και ιδιαίτερα ένα ξεδόντιασμα του σαν οδηγού της αυτόνομης από αστικά κέντρα εργατικής ταξικής πολιτικής. Ουσιαστικά θέλουν τους μαρξιστές και τους κομμουνιστές σαν πτωχές θεραπαινίδες της αριστεράς του κεφαλαίου (στην Ευρώπη της σοσιαλδημοκρατίας και στις ΗΠΑ των liberals του Δημοκρατικού Κόμματος).

Απέναντι στην επίθεση αυτή η καλύτερη τιμή στη μνήμη του Engels είναι η υπεράσπιση του έργου του και ιδιαίτερα της καθοριστικής συμβολής του στην επαναστατική εργατική πολιτική.

Στα πλαίσια αυτά στην επέτειο των 200 χρόνων από την γέννηση του Engels είχαν διοργανωθεί μία σειρά εκδηλώσεις και παρεμβάσεις. Ενδεικτικά παραθέτω τους συνδέσμους σε μερικές από αυτές.

«O Engels ως κριτικός του καπιταλισμού και θεωρητικός της επανάστασης», Διοργάνωση: ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ, ε-ΚΡΙΣΗ https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2021/01/05/%cf%84%ce%bf-video-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84%cf%85%ce%b1%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-200/

‘Once Again on the Alleged Differences between Engels and Marx’ by S.Mavroudeas, International Critical Thought https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/12/15/once-again-on-the-alleged-differences-between-engels-and-marx-by-s-mavroudeas-international-critical-thought-50-free-copies/

The video of the Webinar on Friedrich Engels on the 200th anniversary of his birth – M.Roberts & S.Mavroudeas https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/11/29/the-video-of-the-webinar-on-friedrich-engels-on-the-200th-anniversary-of-his-birth-m-roberts-s-mavroudeas/

Friedrich Engels and his contribution to Marxism by S.Mavroudeas – HUMAN GEOGRAPHY https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/2020/07/08/friedrich-engels-and-his-contribution-to-marxism-by-s-mavroudeas-human-geography/

«Το Πανεπιστήμιο που χτίζουν δεν μας χωρά. Για τη μόρφωση και την εκπαίδευση για όλους στην υπηρεσία της εργαζόμενης πλειοψηφίας», Στ. Μαυρουδέας, Camping Αναιρέσεις, 14/7/2023

Την Τρίτη 18/7, στα πλαίσια του πολιτικού Camping Αναιρέσεις θα υπάρξει εκδήλωση με θέμα «Το Πανεπιστήμιο που χτίζουν δεν μας χωρά. Για τη μόρφωση και την εκπαίδευση για όλους στην υπηρεσία της εργαζόμενης πλειοψηφίας», και ομιλητή τον Σταύρο Μαυρουδέα, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Το Camping Αναιρέσεις γίνεται στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας (Blue Bay Camping) και έχχει ένα πλούσιο πρόγραμμα σε πολιτικές συζητήσεις, πολιτιστικά δρώμενα και δραστηριότητες.

Περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα του Camping Αναιρέσεις στο Facebook.

Το τέλος του νεοφιλελευθερισμού και το σημερινό κυρίαρχο νεοσυντηρητικό ρεύμα του σοσιαλφιλελευθερισμού

Ο φλύαρος και θολός αντι-νεοφιλελευθερισμός είναι το όχημα της επιβολής του σημερινού κυρίαρχου νεοσυντηρητικού ρεύματος, του Νέου Κεϋνσιανισμού. Η επιστροφή του κρατικού παρεμβατισμού και η κηδεία του νεοφιλελευθερισμού έχουν ήδη γίνει στην κρίση του 2008. Η ροζ «αριστερά» προβάλλει βλακωδώς ένα φλύαρο αντι-νεοφιλελευθερισμό και με τον τρόπο αυτό κρύβει τον πραγματικό αντίπαλο και διευκολύνει την κυριαρχία του. Άλλωστε και η ίδια είναι όχημα αυτής της νεο-συντηρητικής σοσιαλφιλελεύθερης κυριαρχίας. Καταλήγει, με τον τρόπο αυτό, να είναι κυριολεκτικά «τυφεκιοφόρος του εχθρού».
Ακόμη και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης το ξεκαθάρισε πολύ νωρίς: «Δεν είμαι Νεοφιλελεύθερος, η κρίση θέλει Κευνσιανή πολιτική.»
Η στρατηγική επαναθεμελίωση της Αριστεράς δεν μπορεί να γίνει με αντι-νεοφιλελεύθερες πομφόλυγες που την οδηγούν στο να μετατρέπεται στην πτωχή θεραπαινίδα του συστήματος αλλά με την σύγκρουση με τον πυρήνα της αστικής κυριαρχίας.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΚΟΙΠ: ΕΙΝΑΙ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΗΜΕΡΑ; – παρουσίαση

Το δημόσιο χρέος, η ραγδαία αύξηση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού και τα προβλήματα ρευστότητας των ασφαλιστικών ταμείων – ΕφΣυν 23-6-2023

Το δημόσιο χρέος, η ραγδαία αύξηση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού και τα προβλήματα ρευστότητας των ασφαλιστικών ταμείων

Σταύρος Μαυρουδέας

Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

και υποψήφιος με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Ανατολική Αττική

Το πρόβλημα

Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους προβλήθηκε από τα συστημικά κέντρα ως ένα από τα δύο γενεσιουργά αίτια της ελληνικής κρίσης του 2010. Η Μαρξιστική προσέγγιση έχει δείξει ότι αυτή η επίσημη ερμηνεία που βασίζεται στα δίδυμα ελλειμμάτα (δημοσιονομικό έλλειμμα και έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών) είναι αβάσιμη και υποκριτική. Αγνοεί τις θεμελιώδεις αντιφάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης (φθίνουσα κερδοφορία κλπ.) και μετατρέπει τις μορφές εμφάνισης σε αιτία του προβλήματος. Όμως, εκτός από αβάσιμη η επίσημη ερμηνεία είναι και υποκριτική καθώς στοχοποιεί όσους αίτιους της κρίσης τους εργαζόμενους (και όχι την αστική τάξη) και φυσικά φορτώνει σ’ αυτούς τα βάρη της επίλυσης της. Με αυτή την έννοια, οι εξελίξεις στα δύο αυτά μεγέθη (δημόσιο χρέος και ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών) είναι σημαντική καθώς η επιδείνωση τους σηματοδοτεί ότι το σύστημα θα πάρει και νέα μέτρα σε βάρος της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της χώρας μας.

Είναι γνωστό ότι, όσον αφορά το δημόσιο χρέος, αυτό έχει αυξηθεί δραματικά σε απόλυτο μέγεθος και έχει περάσει τα 400 δις ευρώ.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1: Απόλυτο μέγεθος του δημόσιου χρέους

Είναι επίσης γνωστό ότι, λόγω του αυξημένου πληθωρισμού (που αυξάνει τον παρονομαστή), ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ έχει μειωθεί.

ΠΙΝΑΚΑΣ 2: Λόγος χρέους προς ΑΕΠ

Η μείωση του λόγου είναι επίπλαστη και συγκαλύπτει την ουσία του προβλήματος.

Είναι επίσης γνωστό ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών παρουσιάζει μία σημαντική επιδείνωση από τα τέλη του 2022. Αν αφήσουμε στην άκρη τις μυωπικές επίσημες ερμηνείες, η Μαρξιστική οικονομική ανάλυση δείχνει ότι η επιδείνωση αυτή οφείλεται στα βαθειά διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας που προέρχονται από τον τρόπο ένταξης της (ως φτωχού συγγενή) στον ευρωπαϊκό καταμεισμό εργασίας. Χαρακτηριστικά, και η παραμικρή αύξηση του ρυθμού μεγέθυνσης της οικονομίας ή/και των εισαγωγών συνεπιφέρει την αύξηση των εισαγωγών (κυρίως ενδιάμεσων εισροών).

ΠΙΝΑΚΑΣ 3: Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών

Ο ενδοκυβερνητικός δανεισμός και τα ασφαλιστικά ταμεία

Υπάρχει όμως άλλο ένα ζήτημα που ουσιαστικά «θάβεται» στην επίσημη συστημική συζήτηση. Πρόκειται για τον ενδοκυβερνητικό δανεισμό, δηλαδή την χρήση πλεονασμάτων των φορέων της γενικής κυβέρνησης για την αγορά δανειακών τίτλων της κεντρικής κυβέρνησης. Αυτή είναι μία παλιά τακτική τόσο των ελληνικών όσο και των ξένων κυβερνήσεων, που οδηγεί στο να εμφανίζεται το χρέος της γενικής κυβέρνησης να είναι χαμηλότερο από το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης. Δηλαδή, με τον τρόπο αυτό γίνεται ένα «θεμιτό» μασαζ στο επίπεδο του δημόσιου χρέους. Τα τελευταία χρόνια η κύρια μορφή του ενδοκυβερνητικού δανεισμού δεν είναι με ομόλογα αλλά είναι με repos. Ιδιαίτερα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων χρησιμοποιούνται συστηματικά για τέτοιες συναλλαγές.

Πρόσφατα, ο Αλ.Παπαδόπουλος υποστήριξε ότι ο ενδοκυβερνητικός δανεισμός από φορείς της γενικής κυβέρνησης έφθασε το 2022 τα 46.7 δις ευρώ. Φυσικά, η παρέμβαση του ήταν πλήρως εκ του πονηρού γιατί η όλη επιχειρηματολογία του στόχευε στο να μην υπάρξουν έστω και μηδαμινές μισθολογικές αυξήσεις.

Επίσης, σε πρόσφατο άρθρο του ο Γ.Σταθάκης υποστήριξε ότι το ύψος του ενδοκυβερνητικού δανεισμού έχει φθάσει τα 37 δις ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση – και επειδή τα δημόσια επίσημα στατιστικά στοιχεία είναι εξόχως συγκαλυπτικά όσον αφορά το ακριβές ύψος του ποσού – γνωρίζουμε ότι ο ενδοκυβερνητικός δανεισμός έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία διετία και ότι αφορά ιδιαίτερα τα αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων. Ενδεικτικά, τα repos συνολικά έχουν εκτιναχθεί από 49 δις το 2022 σε 51 δις το 2023.

Στο ζήτημα αυτό παρενέβη ο διοικητής της ΤτΕ Γ.Στουρνάρας προσπαθώντας να εξωραϊσει την κατάσταση και δηλώνοντας ότι «η αύξηση του ενδοκυβερνητικού χρέους αποτελεί απολύτως θετική εξέλιξη» διότι δεν δανειζόμαστε από τις ξένες αγορές. Πρόκειται για μία επιεικώς εκκεντρική τοποθέτηση από ένα θεσμικό υποστηρικτή της ανοικτής οικονομίας και των υποτιθέμενων καλών της χρηματοοικονομικής παγκοσμιοποίησης. Θα άξιζε να θυμίσει κανείς την κριτική της ομόσταυλης με τον Γ.Στουρνάρα Μιράντας Ξαφά που το 2015 ξεσπάθωνε κατά του ΣΥΡΙΖΑ για την ίδια ακριβώς διόγκωση του ενδοκυβερνητικού δανεισμού και η οποία υποστήριζε ότι ο τελευταίος αποτελεί κρυμμένο δημόσιο χρέος.

Αφήνοντας όμως στην άκρη τις συστημικές κοκκορομαχίες, πρέπει να επισημανθεί ότι σε χώρες ευάλωττες δημοσιονομικά η πρακτική του ενδοκυβερνητικού δανεισμού βάζει σε κίνδυνο την ανθεκτικότητα των φορέων που δανείζουν την κεντρική κυβέρνηση.

Μία πρόσφατη απόφαση της διοίκησης του ΕΦΚΑ μάλλον επιβεβαιώνει το παραπάνω σενάριο. Συγκεκριμένα, προβλέπει την ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων του Επικουρικού Ταμείου (ΕΤΕΑΕΠ) συνολικού ύψους 155 εκ. ευρώ, ώστε να βρεθεί ρευστότητα για να καταβληθούν οι επικουρικές συντάξεις Ιουνίου – Ιουλίου.

Η υποκρισίες των συστημικών και παρα-συστημικών κομμάτων και η ανάγκη μίας επαναστατικής διεξόδου

Το ζήτημα του χρέους και του ενδοκυβερνητικού δανεισμού δείχνει το αδιέξοδο του ευρωμονόδρομου στον οποίο όλα τα συστημικά και παρα-συστημικά κόμματα έχουν εγκλωβίσει την χώρα. Χωρίς την έξοδο από τον ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας (και το σάπιο παραγωγικό υπόδειγμα που αυτός έχει υπαγορεύσει) και τον στενό κορσέ της Κοινής Αγοράς και της Ευρωζώνης το μέλλον της χώρας και των εργαζόμενων είναι μαύρο.

Φυσικά, η κυβέρνηση της ΝΔ συμμετέχει περήφανα στον ευρωμονόδρομο και απλά κάνει επιδέξια «δημιουργική λογιστική» που κρύβει τα προβλήματα και βέβαια ευνοεί το κεφάλαιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα κόλπα για να δείξει μία ανάπτυξη (με πήλινα πόδια) και να ξεπεράσει τις εκλογές. Μετά «κάθε κατεργάρης θα καθίσει στον πάγκο του», δηλαδή οι εργαζόμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα άλλων.

Ο ανερμάτιστος ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδεχθεί πλήρως τον ευρωμονόδρομο και υποκρίνεται την αναζήτηση μίας ανύπαρκτης προοδευτικής εκδοχής του. Στο συγκεκριμένο ζήτημα ψελλίζει κουβέντες, χωρίς συνοχή και χωρίς να θίγει την ουσία του προβλήματος. Άλλωστε και αυτός έκανε την ίδια «δημιουργική λογιστική» το καλοκαίρι του 2015 (όταν η ΕΚΤ έκλεισε την στρόφιγγα του μηχανισμού ELA [Emergency Liquidity Assistance]) αλλά και στη συνέχεια το 2016.

Το ΚΚΕ διαμαρτύρεται για διάφορα επιμέρους ζητήματα και επιπτώσεις του χρέους αλλά με κυριολεκτικά σχιζοφρενή τρόπο δεν συγκροτεί ένα μεταβατικό πρόγραμμα αντιμετώπισης του προβλήματος καθώς ανάγει τα πάντα στο σοσιαλισμό, για τον οποίο όμως δεν θεωρεί ώριμες τις συνθήκες έλευσης του. Το αποτέλεσμα είναι οι διαμαρτυρίες του να είναι κενές περιεχομένου και προοπτικής και να καταλήγουν σε φθηνές επικλήσεις εκλογικής ενίσχυσης. Καταλήγει μάλιστα να υπερακοντίζει πολλές φορές τα βασικά συστημικά κόμματα με δηλώσεις του τύπου ότι η έξοδος από την ΕΕ και το ευρώ σήμερα θα ήταν καταστροφή.

Τα παρασυριζαίικα προσωποπαγή πολιτικά μορφώματα (Βαρουφάκης και Κωνσταντοπούλου) επιδίδονται σε φαιδρές πολιτικές πιρουέτες.

Ο Γ.Βαρουφάκης ψάχνει να βρει την ανύπαρκτη «ευρωπαϊκή ρεαλιστική ανυπακοή»  επιδιδόμενες σε αριστεροδεξιά σενάρια επιστημονικής φανατασίας (όπως το σχέδιο ΔΗΜΗΤΡΑ). Φωνασκεί για φαιδρότητες όπως «χρεοδουλοπαροικία» (για να μην ψελλίσει την καταραμένη λέξη «καπιταλισμός»). Στο ζήτημα του ενδοκυβερνητικού δανεισμού είναι και ο ίδιος υπόλογος γιατί στην κυβερνητική του θητεία χρησιμοποιήθηκαν ανάλογες μεθοδεύσεις.

Η Ζ.Κωνσταντοπούλου αναλίσκεται σε απολίτικες καρδούλες και πονηρούς εναγκαλισμούς με συστημικά κέντρα αφήνοντας στην άκρη όλο το παλιο θέατρο της περί διαγραφής του χρέους.

Τα ακροδεξιά ψευδο-αντισυστημικά μορφώματα καταγγέλουν γενικώς και αορίστως την «ξένη ακρίδα» και τους μνημονιακούς περιορισμούς χωρίς να εστιάζουν σε συγκεκριμένα ζητήματα. Άλλωστε, όπως έχει δείξει και το τρέχον πρότυπο τους, η κρυπτο-φασίστρια Ιταλίδα Μελόνι, όταν συμμετάσχουν στην εξουσία γίνονται οι πιο πειθήνιοι συμπαίκτες του ευρωιερατείου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί τον μόνο πολιτικό χώρο στη Αριστερά που με συνέπεια αναδεικνύει το ζήτημα του χρέους και τις επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία αλλά και στην καθημερινότητα των εργαζόμενων. Προτείνει ένα μεταβατικό πρόγραμμα που ξεκινά σήμερα με την ρήξη με τον ευρωμονόδρομο και την έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη και προχωρά στη ριζική αλλαγή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος. Αυτή είναι η μόνη εναλλακτική στρατηγική απέναντι σ’ αυτήν του ευρωμονόδρομου. Είναι και η μόνη που μπορεί να φέρει ένα καλύτερο μέλλον – μακριά από «δημιουργικές λογιστικές» – για την μεγάλη εργαζόμενη πλειοψηφία της χώρας μας.

Δημοσιευμένο στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών, 23/6/2023

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/394983_dimosio-hreos-i-ragdaia-ayxisi-toy-endokybernitikoy-daneismoy-kai-ta

Εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις εκλογές, Πόρτο Ράφτη, Κυριακή 18/6, 11π.μ., ΚΑΠΗ

Εμπρός στις εκλογές της 25ης Ιουνίου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διοργανώνει εκδήλωση – συζήτηση την Κυριακή 18/6/2023, στις 11πμ. στο ΚΑΠΗ Πόρτο Ράφτη (στη διασταύρωση για το λιμάνι).

 Θα μιλήσουν :

Άννα Μπαχτή, εκπαιδευτικός, μέλος ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σταύρος Μαυρουδέας, Καθηγητής στο Πάντειο, υποψήφιος στην Ανατολική Αττική.

 Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Στις εκλογές στις 25 Ιούνη ακόμα πιο ενισχυμένη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

  

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας

Η κραυγαλέα εύνοια όλων των κυβερνήσεων προς το τραπεζικό κεφάλαιο μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας

Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι η διαφορά ανάμεσα στον φόρο που θα έπρεπε να πληρώσει μια επιχείρηση στο κράτος βάσει των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από τα ισοζύγια της (Λογιστική Βάση) και τον φόρο που πληρώνει τελικά στο κράτος βάσει της φορολογικής νομοθεσίας (Φορολογική Βάση).

Ο αναβαλλόμενος φόρος προκύπτει όταν ένα έσοδο ή ένα έξοδο αναγνωρίζεται στα αποτελέσματα χρήσεως αλλά το φορολογικό όφελος ή η επιβάρυνση αναβάλλεται και πραγματοποιείται σε μεταγενέστερο χρόνο.

Πρακτικά, οι αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις αφορούν φόρους την πληρωμή των οποίων η επιχείρηση έχει αναβάλει για το μέλλον.

Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι μια διμερής συμφωνία μεταξύ επιχειρήσεων και Δημοσίου προκειμένου ζημιές παρελθουσών χρήσεων να διευκολύνουν την κερδοφορία. Πρακτικά, η αναβαλλόμενη φορολογία επιμερίζει το βάρος των ζημιών σε μελλοντικές χρήσεις.

Το ύψος της αναβαλλόμενης φορολογίας εξαρτάται από το μέγεθος της ζημιάς αλλά και από τους εταιρικούς φορολογικούς συντελεστές. Όσο μεγαλύτεροι είναι αυτοί οι συντελεστές τόσο υψηλότερο είναι και το ειδικό αποθεματικό που σχηματίζεται στο παθητικό του ισολογισμού. 

Στην ελληνική περίπτωση, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται ιδιαίτερα μετά το γελοίο κούρεμα χρέους (PSI) to 2012 και το 2013. Από την ανταλλαγή και το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που κατείχαν, οι τράπεζες κατέγραψαν ζημιές 27 δισ. Ευρώ. Αυτές μεταφράσθηκαν σε αναβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις περίπου 10 δισ. ευρώ.

Το 2015 η κατάσταση των τραπεζών επιδεινώθηκε (λόγω των τεστ αντοχής της ΕΚΤ που κατέγραψαν μεγαλύτερα προβλήματα), οπότε ο αναβαλλόμενος φόρος έφθασε τα 20 δις ευρώ.

Το κράτος διευκόλυνε θεσπίζοντας την αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση έναντι του Δημοσίου (DTC). Με βάση το εργαλείο αυτό οι τράπεζες εφόσον συνεχίζουν να γράφουν ζημιές είναι υποχρεωμένες να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιο τους δίνοντας μετοχές στο δημόσιο κατά το ποσό της φορολογικής ωφέλειας που είχαν. Ουσιαστικά δηλαδή κρατικοποιούνται.

Η αναβαλλόμενη φορολογία διαμορφώθηκε το 2015 σε 16 δις ευρώ και έκτοτε το μέγεθος του μένει σταθερό καθώς οι τράπεζες δεν εμφανίζουν κέρδη. Όμως, με τη συμπαιγνία όλων των διαδοχικών κυβερνήσεων (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ) και με «δημιουργική λογιστική» διαχείρισης των ζημιών στους ισολογισμούς τους, η ρήτρα μετατροπής του αποθεματικού σε μετοχές δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ. Έτσι οι τράπεζες έμειναν σε ιδιωτικά χέρια.

Όμως το πρόβλημα παραμένει και δεν προβλέπεται να επιλυθεί μέσα στο ορατό μέλλον καθώς οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν ζόμπι. Μάλιστα συνιστούν μία ελληνική πρωτοτυπία – που κρύβεται γιατί αμαυρώνει την εικόνα της επιτυχίας των Προγραμμάτων Οικονομικής Προσαρμογής (Μνημονίων) – καθώς οι ελληνικές τράπεζες έχουν το μεγαλύτερο ύψος αναβαλλόμενης φορολογίας στην ΕΕ (αντιστοιχεί σχεδόν στο 84% των εποπτικών τους κεφαλαίων).

Μέσα στις κουτοπόνηρες λύσεις που συζητούνται μεταξύ τραπεζών και κυβερνήσεων είναι η πώληση των αναβαλλόμενων φορολογικών απαιτήσεων σε άλλες επιχειρήσεις. Είναι ο πιο φθηνός τρόπος για τις τράπεζες καθώς οι εναλλακτικές του να αυξήσουν το μετοχικό κεφάλαιο τους ή να καταγράψουν κέρδη και να φορολογηθούν δεν τις συμφέρουν. Όμως η πώληση πώληση των αναβαλλόμενων φορολογικών απαιτήσεων σε άλλες επιχειρήσεις θα ζημιώσει το δημόσιο επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος. Διάφορα σχέδια για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπως ο «Ηρακλής» (με την παροχή κρατικών εγγυήσεων), κινούνται ακριβώς στην κατεύθυνση αυτή.

Όλα τα συστημικά κόμματα και κυβερνήσεις επιμελώς κρύβουν ότι χάρισαν τα λεφτά του ελληνικού λαού στις τράπεζες και ότι για να τις ξελασπώσουν ακόμη περισσότερο θα φορτώσουν το δημόσιο χρέος με επιπρόσθετα βάρη.

Ο κόσμος της εργασίας και η ανατρεπτική Αριστερά οφείλει να φέρει στο προσκήνιο το ζήτημα αυτό και να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το τραπεζικό κεφάλαιο τις φορολογικές υποχρεώσεις του. Πρόκειται όχι απλά για ειρωνεία αλλά για πραγματικό χλευασμό όταν η μεγάλη εργαζόμενη πλειονότητα της χώρας στενάζει κάτω από την φορολογία να ευνοείται με τέτοιο σκανδαλώδη τρόπο το κεφάλαιο.