Monthly Archives: Ιανουαρίου 2024

Οκτώβριος 1917: Επανάσταση ή πραξικόπημα; – Στ.Μαυρουδέας, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 28-1-2024

 

Η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στο φύλλο της 28ης Ιανουαρίου 2024 δημοσίευε συλλογικό βιβλίο με θέμα «ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΛΕΝΙΝ: 100 χρόνια από τον θάνατο του’.

Σ’ αυτό περιλαμβάνεται και το κείμενο μου «Οκτώβριος 1917¨Επανάσταση ή πραξικόπημα» που απαντά στην κυρίαρχη στον συστημικό λόγο κατηγορία ότι ο Κόκκινος Οκτώβρης δεν ήταν επανάσταση αλλά ένα πραξικόπημα.

Εικόνα

Εκδήλωση του ΦΣ Παντείου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια – 27/1/2024

Το Νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μετατρέπει την ανώτατη εκπαίδευση σε χώρο κερδοσκοπίας και επιδεινώνει την θέση της μεγάλης εργαζόμενης πλειονότητας της χώρας μας

Σταύρος Μαυρουδέας

καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής

του Πάντειου Πανεπιστημίου

Το ψευδεπώνυμο και βιαστικά προωθούμενο νομοσχέδιο για το «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο» στοχεύει στην δραστική μετατροπή του πανεπιστημίου σε πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας. Η δημιουργία του Επιχειρηματικού Πανεπιστημίου είναι στόχος του συστήματος που εδώ και αρκετά χρόνια προωθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και υπηρετείται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ισχυρά πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα, εγχώρια και υπερεθνικά, προσβλέπουν στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου καθώς αναζητούν απεγνωσμένα νέα πεδία κερδοφορίας. Η κυβέρνηση της ΝΔ το προωθεί με τον πιο βάναυσο τρόπο καθώς δεν διστάζει να παραβιάσει ακόμη και τις συνταγματικές απαγορεύσεις. Αν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, υπονόμευσαν εκ των έσω το δημόσιο πανεπιστήμιο επιτρέποντας και προωθώντας επιχειρηματικές δραστηριότητες πίσω από το δημόσιο μανδύα, τώρα επιδιώκεται και η δημιουργία καθαρά ιδιωτικών επιχειρηματικών ιδρυμάτων. Αρχικά αυτά ενδύονται το φύλλο συκής του «μη κερδοσκοπικού» όταν είναι πασίγνωστο ότι πίσω από αυτό αναπτύσσονται καθαρά κερδοσκοπικές δραστηριότητες. Προβάλλονται σαν «ελεύθερα» ιδρύματα (από τον κρατικό έλεγχο) όταν είναι δέσμια επιχειρηματικών συμφερόντων. Υπόσχονται μεγαλύτερη πρόσβαση εισακτέων όταν οδηγούν σε αύξηση του ανταγωνισμού που μοιραία οδηγεί, όπως και στο εξωτερικό, σε συρρίκνωση (ή και χρεωκοπίες) πανεπιστημίων. Με την εισαγωγή διδάκτρων κάνουν πιο ακριβή (την ήδη ακριβή) πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ταυτόχρονα θα περιορίσουν τις δυνατότητες πρόσβασης σε αυτή των λαϊκών τάξεων καθώς μέσω του ανταγωνισμού θα οδηγήσουν στην περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση και των δημόσιων πανεπιστημίων. Θα οδηγήσουν σε υποβάθμιση του γνωστικού περιεχομένου των σπουδών (καθώς οι απαιτητικές σπουδές απαιτούν και μεγαλύτερες δαπάνες υποδομών κλπ.) αλλά και μειωμένα επαγγελματικά δικαιώματα, όταν τα επιχειρηματικά πανεπιστήμια προσπαθούν να μειώσουν κόστη και ταυτόχρονα η καπιταλιστική αγορά θέλει φθηνούς και εύπλαστους εργαζόμενους.

Η μεγάλη εργαζόμενη πλειονότητα της χώρας δεν έχει να κερδίσει τίποτα αλλά αντιθέτως έχει να χάσει πάρα πολλά από τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις σκιαμαχίες των καθεστωτικών κομμάτων που πέρα από τις επιμέρους διαφωνίες τους συμπλέουν στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και της εκπαίδευσης ευρύτερα. Όμως ο κόσμος της εργασίας, εάν συνειδητοποιήσει την κατάσταση, μπορεί να ανατρέψει συσχετισμούς και μέτρα όπως έγινε με την παλαιότερη προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16.